Forminga

Forminga (współczesna rekonstrukcja)

Forminga (stgr. φόρμιγξ phórminks) – starogrecki instrument strunowy szarpany, bez gryfu, odmiana liry albo kitary[1].

Od liry i kitary odróżniał się większą liczbą strun[1]. Podobnie jak kitara miał korpus rezonansowy w postaci drewnianego pudła, z wewnętrznie pustymi ramionami połączonymi poprzeczką zwaną jarzmem. Struny z włókien roślinnych, nawinięte z jednej strony na jarzmie, a z drugiej umocowane u dołu rezonatora, szarpane były plektronem, którego grający używał prawą ręką; lewa ręka skracała struny[2].

Nazwa forminga łączy się z Homerem, nazywającym tak instrument, którym sam się posługiwał[1][2]. Pierwsza pytyjska oda Pindara będąca hymnem na cześć Hierona z Syrakuz wychwala również złotą formingę Apollina[2].

Był to instrument głównie wirtuozowski, gra na nim obowiązywała na agonach muzycznych podczas igrzysk pytyjskich odbywających się w Atenach, Delfach i na wyspie Delos[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z (red. Zdzisław Piszczek). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1988, ISBN 83-01-03529-3.
  2. ↑ a b c d Mała encyklopedia muzyki (red. Stefan Śledziński). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970.