Francesco Curá

Francesco Curá
ilustracja
Imię i nazwisko

Francesco Maria J. Curá

Data i miejsce urodzenia

7 marca 1977
Nowy Jork

Zawód

aktor, piosenkarz, model

Francesco Curá (ur. 7 marca 1977 w Nowym Jorku) – amerykański aktor, piosenkarz i model[1]. Wystąpił w sitcomie NBC Hoży doktorzy (Scrubs, 2003) jako członek ekipy ambulansu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Nowym Jorku[2]. Jego rodzice, Ornella Cardinali i Arturo Curá, w 1973 przenieśli się z Bolonii w góry w pobliżu prowincji Parma (Bedonia). Ma jedną starszą siostrę Valentinę, która jest artystką w Parmie. Dorastał w Bedoniu, gdzie uczęszczał do Giovanni Agazzi Elementary School. Jego ojciec był lokalnym malarzem, rzeźbiarzem, muzykiem i reżyserem teatralnym, a także magikiem telewizyjnym[3]. Stąd Curá wychował się w artystycznym środowisku.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Występował w musicalu Robe de L'Etru Mondu (1984) jako mały diabeł z piekła fantasmagorycznego, przedstawieniu Bestia (Bestie, 1985) w Teatro Orfeo i jako jeden z synów Poncjusza Piłata w inscenizacji Pasja (La passione di Cristo)[3], która częściowo miała miejsce na ulicach Bedonii i była filmowana przez krajowe sieci telewizji Rai 3.

W wieku czternastu lat, 15 września 1991, kontynuował edukację na kierunku grafiki w Paolo Toschi Art Institute[4] w Parmie. Jego zainteresowania awangardą, rockiem gotyckim, punk rockiem, grunge i rockiem, doprowadziły go do Paryża i stał się znany w całym niemal miasteczku[5]. W tym czasie dostrzegł go fotograf, który wykonał kilka zdjęć w stylu jako współczesny Święty Sebastian. Zdjęcia miały być elementem ekspozycji, ale wkrótce fotograf zmarł na raka. Niedługo później inny fotograf Corrado Dalco rozpoczął zdjęcia w negliżu oraz specyficznym wyglądzie alla John Lydon. Curá stał się także projektantem wielu swoich ubrań, z których jednym był kapelusz wykonany z metalu.

W 1995, po ukończeniu szkoły średniej, studiował historię sztuki na Università degli Studi di Parma w Parmie. We wrześniu 1996 przeniósł się do Mediolanu, gdzie jego siostra pracowała jako projektant kostiumów. W kwietniu 1997 powrócił do Parmy, i rozpoczął pracę jako barman w nocnym klubie Kremlin, a jednocześnie spełniając wymóg służby wojskowej pracował dla Provincia di Parma. W lipcu 1997 rozpoczął studia na Academy - Music Center Polyvalent, gdzie spotkał sopranistkę Caterina Grandi[3], z którą jako tenor zrealizował kilka nagrań. Ujawnił czterooktawowy zasięg dźwięków jako sopranista (tzw. kastrat), tenor i baryton, pracował intensywnie nad barokowym repertuarem i rozwinął głębokie zainteresowanie w kierunku muzyki.

W 1998 przybył do Nowego Jorku[6]. Po raz pierwszy zgłosił się do Herbert Berghof Studio, ale został odrzucony z powodu dużej liczby uczestników[3]. Podczas pracy w restauracji na Upper East Side, za namową Anny Strasberg, żony legendarnego nauczyciela aktorstwa Lee Strasberga, w 2000 zaczął uczęszczać do Lee Strasberg Theatre and Film Institute[7].

Rozpoczął karierę teatralną w Bret Adams Ltd., wziął udział w reklamie McDonald’s, a także współpracował z menadżerem Hardingiem Jonesem[3]. Wystąpił jako Rodolpho w przedstawieniu Arthura Millera Widok z mostu, a także w kontrowersyjnej sztuce Island Fever[3]. W 2003 przeprowadził się do Los Angeles[7].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Filmy

[edytuj | edytuj kod]

Seriale TV

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Francesco Curá. FamousFix. [dostęp 2019-04-27]. (ang.).
  2. ↑ Personalidade: Francesco Curá (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2019-04-27]. (port.).
  3. ↑ a b c d e f Francesco Curá Biography. Most Beautiful Man. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-09)]. (ang.).
  4. ↑ Francesco Curá Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
  5. ↑ Francesco Curá. cisoto.de. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-13)]. (ang.).
  6. ↑ Rucy Ban (2013-10-30/): The Man Who Will 'Wear You Down'. jiltedgenius.com. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-13)]. (ang.).
  7. ↑ a b Francesco Curá. iBaller.com. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-19)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]