Francesco Vezzoli

Francesco Vezzoli
Data i miejsce urodzenia

1971
Brescia

Narodowość

włoska

Dziedzina sztuki

fotografia, instalacje, wideo

Multimedia w Wikimedia Commons

Francesco Vezzoli (ur. 1971 w Brescia[1]) – włoski artysta plastyk i filmowiec, tworzący instalacje, fotografię i sztukę wideo[2]. Jego twórczość jest połączeniem inteligencji artystycznej i kultury popularnej. W swoich pracach Vezzoli jest często porównywany do takich artystów jak Jeff Koons czy Cindy Sherman[3].


Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1992–1995 studiował w londyńskiej Central Saint Martins College of Art[4][5]. W swoich wczesnych pracach w latach 1994-96 ponownie nakreślił arcydzieła XX-wieczne Marka Rothko i Josefa Albersa jako skromne, ręcznie szyte haftki z drobnej litery. Po powrocie do Włoch, Vezzoli stworzył swoją pierwszą serię filmów zatytułowaną An Embroidered Trilogy (Haftowana trylogia, 1997-99).

W 2000 Vezzoli nakręcił film krótkometrażowy The Kiss (Let's play Dynasty)[6] z Helmutem Bergerem. W 2002 roku jego filmy były tematem wystawy indywidualnej w New Museum w Nowym Jorku. Film Non-Love Meetings (2004) z serii Trilogy of Death (2004) przedstawia program, w którym zawodnicy pokazują swoje talenty w nadziei zdobycia miłości takich gwiazd, jak aktorka Catherine Deneuve. Jego Trailer for a Remake of Gore Vidal’s Caligula (2005) z udziałem Courtney Love jako tytułowej bohaterki, wraz z Helen Mirren, Benicio del Toro i Millą Jovovich z kostiumami autorstwa Donatelli Versace, w 2005 roku był prezentowany na Biennale w Wenecji, kiedy reprezentował Włochy. Film był również wyświetlany w ramach Biennale Whitney w 2006 roku.

W 2007 roku Vezzoli ponownie znalazł się na Biennale w Wenecji we włoskim pawilonie z wideo kampanię polityczną w okresie poprzedzającym wybory prezydenckie w USA w 2008 roku - Democrazy (2007) z Sharon Stone i francuskim filozofem Bernardem-Henrim Lévy jako parą kandydatów na prezydenta USA. W tym samym roku wystawił Right You Are (If You Think You Are) Luigiego Pirandello w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku z udziałem Abigail Breslin, Cate Blanchett i Dianne Wiest. W 2009 wspólnie z Romanem Polańskim stworzył spot reklamowy nieistniejących perfum o nazwie „Greed” (po angielsku „Chciwość”)[7] z Natalie Portman i Michelle Williams.

14 listopada 2009 w MoCa (Museum of Contemporary art) w Los Angeles przygotował widowisko, w którym Lady Gaga wykonała piosenkę „Speechless” na różowym fortepianie Steinway & Sons ozdobionym malowanymi motylami, podczas gdy tancerze baletu z Teatru Bolszoj tańczyli obok.

W maju 2017 roku znalazł się na okładce włoskiej edycji dla mężczyzn magazynu L’Uomo Vogue[8] jako prezydent USA z węgierską aktorko porno Ciccioliną w stylizacji Jackie-Melanii-Ciccioliny[9][10].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • La Biennale di Venezia: 49. esposizione internazionale d'arte : platea dell'umanità' : catalogo della mostra. Electa (Mediolan), 2001. ISBN 88-435-9526-1.
  • Marcella Beccaria: Francesco Vezzoli, Rivoli, Castello di Rivoli Museo d'arte contemporanea. 8884917522, 2002.
  • Germano Celant: Francesco Vezzoli. Fondazione Prada, 2004. ISBN 88-87029-28-8.
  • La Biennale di Venezia: 51. esposizione internazionale d'arte: catalogo della mostra. Marsilio (Wenecja), 2005. ISBN 88-317-8685-7.
  • La Biennale di Venezia: Pensa con i sensi, senti con la mente: l'arte al presente: 52. Esposizione internazionale d'arte: la guida ragionata. Venezia, Marsilio, 2007.
  • Ida Gianelli: Francesco Vezzoli: democrazy: 52. Esposizione internazionale d'arte, la Biennale di Venezia, padiglione italiano. Electa (Mediolan), 2007. ISBN 978-88-370-5482-3.
  • Bruno Di Marino, Marco Meneguzzo, Andrea La Porta: Lo sguardo espanso. Cinema d'artista italiano 1912-2012. Silvana Editoriale, 2012.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Francesco Vezzoli Biography. artnet. [dostęp 2017-11-22]. (ang.).
  2. ↑ Interview: Francesco Vezzoli. Financial Times. [dostęp 2017-11-22]. (ang.).
  3. ↑ Christopher Knight (2014-05-05): Review: Surveying Francesco Vezzoli's shrewd, movie-mad work at MOCA. Los Angeles Times. [dostęp 2017-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-06)]. (ang.).
  4. ↑ Alex Needham (2012-01-16): Francesco Vezzoli plans 24-hour museum to vainglorious decadence. The Guardian. [dostęp 2017-11-22]. (ang.).
  5. ↑ Liam O’Brien (2013-06-14): The Conversation: Francesco Vezzoli, artist. The Independent. [dostęp 2017-11-22]. (ang.).
  6. ↑ Vezzoli at the Tate Modern. Telegraph. [dostęp 2017-11-22]. (ang.).
  7. ↑ Greed, a New Fragrance by Francesco Vezzoli (2009). Listal. [dostęp 2017-11-22]. (ang.).
  8. ↑ Ilona Staller versione Jackie sulla copertina di «L’Uomo Vogue». corriere.it. [dostęp 2017-11-21]. (wł.).
  9. ↑ Aos 64 anos, Cicciolina regressa irreconhecível. Lux. [dostęp 2017-11-21]. (port.).
  10. ↑ TV 70: Francesco Vezzoli Watches RAI. Vogue.it. [dostęp 2017-11-21]. (wł.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]