Data i miejsce urodzenia |
25 lutego 1947 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Obywatelstwo | ||||||||||
Wzrost |
152 cm | |||||||||
Kategoria wagowa |
junior musza, musza | |||||||||
Bilans walk zawodowych | ||||||||||
Liczba walk |
43 | |||||||||
Zwycięstwa |
37 | |||||||||
Przez nokauty |
18 | |||||||||
Porażki |
5 | |||||||||
Nieodbyte |
1 | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Franco Udella (ur. 25 lutego 1947 w Cagliari[1]) – włoski bokser, pierwszy zawodowy mistrz świata kategorii junior muszej.
Wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku w wadze papierowej (do 48 kg), ale przegrał pierwszą walkę[1]. Na mistrzostwach Europy w 1969 w Bukareszcie zdobył srebrny medal w tej kategorii wagowej, po pokonaniu m.in. Romana Rożka w półfinale i porażce z György Gedó w finale[2]. Odpadł w ćwierćfinale na kolejnych mistrzostwach Europy w 1971 w Madrycie, również po przegranej z Gedó[3], a na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium wystartował w wadze muszej (do 51 kg), odpadając po drugiej walce, którą przegrał z Borisem Zoriktujewem z ZSRR[1].
Był mistrzem Włoch w wadze muszej w 1970[4] i 1971[5] oraz wicemistrzem w 1972[6].
W grudniu 1972 Udella stoczył pierwsze walki zawodowe. Po stoczeniu 18 walk, z których tylko 2 przegrał, zmierzył się 20 lipca 1974 w Lignano Sabbiadoro w pojedynku o mistrzostwo świata WBC kategorii muszej z obrońcą tytułu Betulio Gonzálezem, ale przegrał przez techniczny nokaut w 10. rundzie[7]. W następnej walce 25 października tego roku w Mediolanie zdobył wakujący tytuł mistrza Europy (EBU) w wadze muszej po pokonaniu Pedro Molledo.
W 1975 WBC zdecydowała się utworzyć nową kategorię wagową – junior muszą z limitem wagi do 108 funtów. Do pojedynku o pierwsze mistrzostwo świata w tej kategorii zostali wyznaczeni Udella i Valentín „Duende” Martínez. Walka odbyła się 4 kwietnia 1975 w Mediolanie. W 12. rundzie Udella, który do tej pory prowadził na punkty, otrzymał ciężki cios w nerki, po którym nie był zdolny do kontynuowania pojedynku i wygrał przez dyskwalifikację rywala[8]. Nie piastował długo tytułu mistrzowskiego, ponieważ w sierpniu tego roku został go pozbawiony z powodu niemożności walki z Rafaelem Loverą. Pozostał jednak nadal mistrzem Europy w wadze muszej.
18 lipca 1976 w Caracas ponownie spróbował zdobyć mistrzostwo WBC w wadze junior muszej, ale obrońca tytułu Luis Estaba znokautował go w 3. rundzie[9]. Później Udella kilkakrotnie skutecznie bronił tytułu mistrza Europy wagi muszej, aż 1 maja 1979 w Londynie Charlie Magri pokonał go na punkty. Była to ostatnia walka bokserska Udelli.