Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość |
Czech |
Język |
czeski |
Alma Mater | |
Dziedzina sztuki |
podróżniczo-przygodowe, fantastyka |
Odznaczenia | |
Order Republiki, Order Pracy, Medal miasta Paryża |
František Běhounek (ur. 28 października 1898 w Pradze, zm. 1 stycznia 1973 w Karlowych Warach) – czeski podróżnik, pisarz i naukowiec (fizyk), autor popularnych powieści przygodowych i fantastycznonaukowych przeznaczonych głównie dla młodzieży. Był także tłumaczem powieści podróżniczych i z dziedziny fantastyki naukowej; esperantysta.
Absolwent Uniwersytetu Karola w Pradze, gdzie w 1922 otrzymał doktorat w dziedzinie nauk przyrodniczych. Dzięki uzyskaniu stypendium studiował w Paryżu radiologię pod kierunkiem Marii Skłodowskiej-Curie (1920-22). Po powrocie do kraju założył praski Państwowy Instytut Radiologiczny (1926), którym kierował w latach 1933-45. W 1928 uczestniczył w zakończonej katastrofą wyprawie Umberto Nobilego na biegun północny na sterowcu „Italia”. W okresie międzywojennym prowadził także badania pomiarowe na Spitsbergenie i był współtwórcą (1933-36) obserwatorium dla badań elektryczności atmosferycznej na Jeziorze Szczyrbskim.
Od 1951 kierował Instytutem Onkologicznym. Jako wybitny naukowiec był m.in. wykładowcą Uniwersytetu Karola, członkiem Czechosłowackiej Akademii Nauk i oficjalnym ekspertem czechosłowackim w UNESCO do badań promieniowania atomowego.
Działalność literacką zapoczątkował w 1928 publikacją opowieści Trosečníci na kře ledové (Rozbitkowie ma morzu polarnym), opartej na własnych przeżyciach i przełożonej na wiele języków (nowe opracowanie 1955). W swej twórczości beletrystycznej nawiązywał do pisarstwa Juliusza Verne’a.