![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód |
Franz Xaver Schnyder von Wartensee (ur. 18 kwietnia 1786 w Lucernie, zm. 27 sierpnia 1868 we Frankfurcie nad Menem[1][2]) – szwajcarski kompozytor.
W dzieciństwie uczył się gry na skrzypcach i fortepianie, samodzielnie nauczył się też grać na kontrabasie, klarnecie, wiolonczeli, altówce i kotłach[1][2]. W 1810 roku kształcił się w Zurychu u Hansa Georga Nägelego[1]. W 1811 roku wyjechał do Wiedia, gdzie poznał Ludwiga van Beethovena i podjął naukę u Johanna Christopha Kienlena[1][2]. W 1812 roku wrócił do ojczystej Lucerny, w 1814 roku odziedziczył posiadłość Schloss Wartensee[1]. Od 1816 do 1817 roku uczył w instytucie Johanna Heinricha Pestalozziego w Yverdon-les-Bains, następnie osiadł we Frankfurcie nad Menem[1][2]. Występował grając na fortepianie i harmonice szklanej, w 1828 roku założył Liederkranz[1][2]. Interesował się zagadnieniami naukowymi i pisał poezje[1]. W 1847 roku założył fundację, zajmującą się wydawaniem dzieł artystycznych i naukowych[1][2].
Był autorem prac System der Rhythmik (red. B. Widmann, Frankfurt nad Menem 1862), Formenlehre der Instrumentalmusik (red. B. Widmann, Lipsk 1862), Gedichte (red. F.K. Müller von der Werra, Lipsk 1869) i Lebenserinnerungen nebst musikalischen Beilagen und einem Gesamtverzeichnis (Zurych 1887)[1].
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])