François de Joyeuse

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	nieznana
Konsekrator	nieznany
Konsekrowani biskupi
Jérôme Hennequin	1587
Pierre de Donnauld	1587
Pierre Le Saulnier	1588
Cyrus de Thiard de Bissy	1594
Onorato Lascaris	1594
Jacques Davy du Perron	1595
François de Donadieu	1599
Léger de Plas	1599
François d’Escoubleau de Sourdis	1599
Gaspard Dinet	1600
Louis de Vervins	1600
Jean Raymond	1602
Gabriel de L’Aubespine	1604
Antoine de Coues	1604
Octave Isnard	1605
Guillaume Le Gouverneur	1611
François de Harlay de Champvallon	1614

François de Joyeuse
	Kardynał biskup
Kraj działania	Francja
Data i miejsce urodzenia	24 czerwca 1562 ; Carcassonne
Data i miejsce śmierci	23 sierpnia 1615 ; Awinion
	Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	17 sierpnia 1611–23 sierpnia 1615
	Arcybiskup Tuluzy
Okres sprawowania	1588-1614
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	12 grudnia 1583; Grzegorz XIII
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

François de Joyeuse (ur. 24 czerwca 1562 w Carcassonne, zm. 23 sierpnia 1615 w Awinionie) – francuski kardynał, polityk i dyplomata.

Życiorys

Urodził się w Carcassonne, w rodzinie spokrewnionej z dynastią królewską. Uzyskał tytuł doktora prawa rzymskiego i kanonicznego na uniwersytecie w Orleanie. W wieku 19 lat wybrany arcybiskupem Narbonne, otrzymując przy tym dyspensę z racji młodego wieku. W grudniu 1583 papież Grzegorz XIII mianował go kardynałem prezbiterem tytułu San Silvestro in Capite. Od 1587 kardynał-protektor Francji i jej ambasador wobec Stolicy Apostolskiej. W 1588 przeniesiony do archidiecezji Tuluza. Powrócił do Francji w 1589, w walkach wewnętrznych w tym kraju wspierał początkowo Ligę Katolicką, ale w 1593 przeszedł na stronę Henryka z Nawarry. Skutecznie działał na rzecz jego pojednania z Kościołem katolickim. W 1599 uzyskał od papieża Klemensa VIII zgodę na anulowanie małżeństwa króla Henryka z Małgorzatą Walezjuszką, umożliwiając mu ślub z Marią Medycejską.

W 1604 został biskupem suburbikarnej diecezji Sabina oraz arcybiskupem Rouen. W 1606 mediował w sporze między Stolicą Apostolską i Republiką Wenecji. 17 października 1610 koronował króla Francji Ludwika XIII, mimo że zwyczajowo powinien to uczynić arcybiskup Reims. Członek Rady Regencyjnej królestwa Francji za czasów małoletniości Ludwika XIII. W sierpniu 1611 został kardynałem-biskupem Ostia e Velletri i dziekanem Św. Kolegium Kardynałów, mimo to dalej oficjalnie reprezentował interesy Paryża na dworze papieskim. W 1613 dostał ataku serca, po którym nie wrócił już do pełni sił. Zmarł dwa lata później w Awinionie.

Choć był tzw. kardynałem korony i reprezentantem politycznych interesów Francji wobec papiestwa, głęboko angażował się także w reformę Kościoła i bez wątpienia był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli francuskiego episkopatu na przełomie XVI i XVII wieku. Fakt, że wielokrotnie z powodzeniem służył jako mediator między Rzymem a Paryżem oraz Wenecją świadczy także o jego talentach dyplomatycznych.

Bibliografia

François de Joyeuse. bautz.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-12)].
François de Joyeuse

Biskupi	ok. 250 (Nicaisius) Mellonius (260–311) Avitianus (311–325) Severus (325–341) Eusebius (341–366) Marcellinus (366–385) Piotr I (385–393) św. Wiktryk (393–417) Innocenty (417–426) Sylwester (426–442) Malsonus (442–451) Germanus (451–462) Crescent (462–488) Godardus (488–525) Fileul (533–542) Evodus (542–550) Prætextatus (550–589) Melancus (589–602) Hidulphus (602–631) Romanus (631–640) Audoen (641–689) Ansbert (689–693) Grippo (695–719) Roland (719–722) Hugo z Szampanii (722–730) Robert I (740–744)
Arcybiskupi	Grimo (744–748) Ragenfred (748–753) Remigiusz (753–762) Hugo II (762–769) Majnard (769–800) Gilbert (800–828) Ragnoard (828–836) Gombaud (836–849) Paweł (849–855) Ganelon (855–869) Adalard (869–872) Riculf (872–876) Jan I (876–889) Witton (889–910) Franco (911–919) Gonthard (919–942) Hugo III (942–989) Robert II (990–1037) Mauger (1037–1054) Maurille (1055–1067) Jan II (1067–1078) Wilhelm I Bonne-Âme (1078–1110) Godfryd Bretoński (1111–1128) Hugo IV (1129–1164) Rotrou (1165–1184) Walter de Coutances (1184–1208) Robert III Poulain (1208–1222) Thibaud d’Amiens (1222–1229) Maurycy (1231–1237) Piotr II de Colmieu (1237–1245) Eudes I Clement (1245–1247) Eudes II Rigaud, franciszkanin (1248–1275) Wilhelm II de Flavacourt (1276–1306) Bernard de Fargis (1306–1311) Gilles Asselin de Montaigu (1311–1319) Wilhelm III de Durfort (1319–1331) Piotr III Roger de Beaufort (1331–1338) Aimery Guenaud (1338–1342) Mikołaj I Roger (1342–1347) Jan III de Marigny (1347–1351) Piotr IV de la Forêt (1351–1356) Wilhelm IV de Flavacourt (1356–1369) Filip d'Alençon (1369–1375) Piotr V de la Montre (1375–1375) Wilhelm V de Lestranges (1375–1388) Wilhelm VI de Vienne (1389–1406) Ludwik I d’Harcourt (1406–1422) Jean de la Rochetaillée (1422–1431) Hugo V des Orges (1431–1436) Ludwik II Luksemburski (1436–1443) Raoul Roussel (1443–1452) Guillaume d’Estouteville (1453–1482)
Arcybiskupi, prymasi Normandii od 1457	Guillaume d’Estouteville (1453–1482) Robert IV de Croixmare (1482–1494) Georges d’Amboise (1494–1510) Georges d’Amboise (1510–1550) Charles I de Bourbon (1550–1590) Charles II de Bourbon (1590–1594) Charles III de Bourbon (1594–1604) Franciszek I de Joyeuse (1604–1614) Franciszek II de Harlay (1614–1651) Franciszek III de Harlay de Champvallon (1651–1672) Franciszek IV Rouxel de Médavy de Grancey (1672–1691) Jacques-Nicolas Colbert (1691–1707) Claude-Maur d’Aubigné (1708–1719) Armand Bazin de Besons (1719–1720) Louis de La Vergne de Tressan (1724–1733) Mikołaj II de Saulx-Tavannes (1734–1759) Dominique de La Rochefoucauld (1759–1800) Etienne-Hubert Cambracérès (1802–1818) François de Pierre de Bernis (1819–1823) Gustave-Maximilien-Juste de Croÿ-Solre (1823–1844) Louis Blanquart de Bailleul (1844–1858) Henri-Marie-Gaston Boisnormand de Bonnechose (1858–1883) Léon Thomas (1883–1894) Guillaume Sourrieu (1894–1899) Frédéric Fuzet (1899–1916) Louis-Ernest Dubois (1916–1920) André du Bois de La Villerabel (1920–1936) Pierre-André-Charles Petit de Julleville (1936–1948) Joseph-Marie-Eugène Martin (1948–1968) André Pailler (1968–1981) Joseph Duval (1981–2004) Jean-Charles Descubes (2004–2015) Dominique Lebrun (od 2015)

Lata 1130–1378	Wilhelm (1130–1137) Corrado Demetri (1137–1138) Gilles (1138–1139) Corrado Demetri (1139–1153) Imar (1153–1159) Gregorio Centu (1159–1162) Ubaldo de Lucca (1162–1181) Konrad von Wittelsbach (1181–1200) Ottaviano di Paoli (1200–1206) Pietro Gallocia (1206–1211) Giovanni di San Paolo (1211–1214) Niccolò de Romanis (1214–1218) Guido Papareschi (1218–1221) Ugolino Conti di Segni (1221–1227) Pelagio Galvani (1227–1230) Jean d’Abbeville (1230–1237) Jacques de Vitry (1237–1240) Romano Bonaventura (1240–1243) Rinaldo Conti di Jenne (1243–1254) Odon de Châteauroux (1254–1273) Jan z Toledo (1273–1275) Pedro Julião Reboli (1275–1276) Bertrand de Saint-Martin (1276–1278) Ordoño Alvares (1278–1285) Bentivenga da Bentivengi (1285–1289) Latino Malabranca Orsini (1289–1294) Gerardo Bianchi (1294–1302) Giovanni Boccamazza (1302–1309) Leonardo Patrasso (1309–1311) Giovanni Minio da Morrovalle (1311–1313) Niccolò Alberti (1313–1321) Berenger Fredol (1321–1323) Berenguer Fredol (1323) Guillaume Godin (1323–1336) Pierre Desprès (1336–1361) Élie Talleyrand de Périgord (1361–1364) Guy de Boulogne (1364–1373) Angelic de Grimoard (1373–1378)
Obediencja „rzymska”	Pietro Corsini (1378–1381) Philippe d’Alençon (1381–1397) Pileo di Prata (1397–1400) Angelo Acciaioli (1405–1408) Enrico Minutoli (1408) Antonio Correr (1408–1415)
Obediencja „awiniońska”	Angelic de Grimoard (1373–1388) Pietro Corsini (1388–1405) Gui de Malsec (1405–1408) Jean Flandrin (1408–1415)
Obediencja „pizańska”	Gui de Malsec (1409–1412) Jean de Brogny (1412–1415)
Lata 1415–1503	Angelo Correr (1415–1417) Jean de Brogny (1417–1419) Baldassare Cossa (1419) Jean de Brogny (1419–1426) Angelo d’Anna de Sommariva (1426–1428) Giordano Orsini (1428–1438) Antonio Correr (1438–1445) Pierre de Foix (1445–1449) Amadeusz Sabaudzki (1449–1451) Pierre de Foix (1451–1464) Bessarion (1464–1472) Guillaume d’Estouteville (1472–1483) Rodrigo Borgia (1483–1492) Oliviero Carafa (od 1492)
Lata od 1503	Oliviero Carafa (do 1511) Raffaele Sansoni Riario (1511–1521) Bernardino Lopez de Carvajal (1521–1523) Francesco Soderini (1523–1524) Niccolò Fieschi (1524) Alessandro Farnese (1524–1534) Giovanni Piccolomini (1535–1537) Giovanni Domenico de Cupis (1537–1553) Gian Pietro Carafa (1553–1555) Jean du Bellay (1555–1560) François de Tournon (1560–1562) Rodolfo Pio di Carpi (1562–1564) Francesco Pisani (1564–1570) Giovanni Girolamo Morone (1570–1580) Alessandro Farnese (1580–1589) Giovanni Antonio Serbelloni (1589–1591) Alfonso Gesualdo (1591–1603) Tolomeo Gallio (1603–1607) Domenico Pinelli (1607–1611) François de Joyeuse (1611–1615) Antonio Maria Galli (1615–1620) Antonio Maria Sauli (1620–1623) Francesco Maria Bourbon del Monte (1623–1626) Ottavio Bandini (1626–1629) Giovanni Battista Deti (1629–1630) Domenico Ginnasi (1630–1639) Carlo Emmanuele Pio (1639–1641) Marcello Lante della Rovere (1641–1652) Giulio Roma (1652) Carlo de’ Medici (1652–1666) Francesco Barberini (1666–1679) Cesare Facchinetti (1680–1683) Niccolò Albergati-Ludovisi (1683–1687) Alderano Cibo (1687–1700) Emmanuel–Theodose de la Tour d'Auvergne de Bouillon (1700–1715) Nicolò Acciaioli (1715–1719) Fulvio Astalli (1719–1721) Sebastiano Antonio Tanara (1721–1724) Francesco del Giudice (1724–1725) Fabrizio Paolucci (1725–1726) Francesco Pignatelli (1726–1734) Francesco Barberini (1734–1738) Pietro Ottoboni (1738–1740) Tommaso Ruffo (1740–1753) Pietro Luigi Carafa (1753–1755) Raniero d’Elci (1756–1761) Giuseppe Spinelli (1761–1763) Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini (1763–1774) Giovanni Francesco Albani (1774–1803) Henry Benedict Stuart (1803–1807) Leonardo Antonelli (1807–1811) Alessandro Mattei (1814–1820) Giulio Maria della Somaglia (1820–1830) Bartolomeo Pacca (1830–1844) Lodovico Micara (1844–1847) Vincenzo Macchi (1847–1860) Mario Mattei (1860–1870) Costantino Patrizi Naro (1870–1876) Luigi Amat di San Filippo e Sorso (1877–1878) Camillo di Pietro (1878–1884) Carlo Sacconi (1884–1889) Raffaele Monaco La Valletta (1889–1896) Luigi Oreglia di Santo Stefano (1896–1913) Serafino Vannutelli (1914–1915) Vincenzo Vannutelli (1915–1930) Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte (1930–1948) Francesco Marchetti Selvaggiani (1948–1951) Eugène Tisserant (1951–1972) Amleto Giovanni Cicognani (1972–1973) Luigi Traglia (1974–1977) Carlo Confalonieri (1977–1986) Agnelo Rossi (1986–1993) Bernardin Gantin (1993–2002) Joseph Ratzinger (2002–2005) Angelo Sodano (2005–2019) Giovanni Battista Re (od 2020)