![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód |
Friedrich Hegar (ur. 11 października 1841 w Bazylei, zm. 2 czerwca 1927 w Zurychu[1][2][3]) – szwajcarski kompozytor i dyrygent.
Uczył się początkowo w Bazylei u Friedricha Höfla (skrzypce) i Rudolfa Löwa (teoria)[1]. W latach 1857–1859 studiował w konserwatorium w Lipsku u Moritza Hauptmanna, Juliusa Rietza i Ferdinanda Davida[1][2][3]. Przez pewien czas występował z lipską Gewandhausorchester[2], następnie w 1860 roku wyjechał do Warszawy, gdzie był koncertmistrzem orkiestry Benjamina Bilsego[1][2]. W latach 1861–1862 był dyrygentem chóru i orkiestry w Gebweiler w Alzacji[1][2][3]. Od 1862 roku przebywał w Zurychu, gdzie początkowo był koncertmistrzem, a w latach 1865–1906 dyrygentem Tonhalle-Orchester[2][3]. Dyrygował licznymi chórami miejskich towarzystw śpiewaczych, od 1876 do 1914 roku był też dyrektorem szkoły muzycznej[1][2][3].
Doktor honoris causa Uniwersytetu Zuryskiego (1889) i członek berlińskiej Akademie der Künste (1917)[1].
Był propagatorem muzyki Richarda Wagnera i Johannesa Brahmsa[1]. Zasłynął przede wszystkim jako twórca utworów chóralnych[1][2][3]. Skomponował m.in. oratorium Manasse na chór męski (wyst. Zurych 1885, wersja zrewid. na solistów, chór i orkiestrę wyst. 1888)[1][2].