Fuseki (jap.布石) – początkowa faza gry w go, w której gracze zarysowują swoje strefy wpływów i przygotowują dogodne pozycje do późniejszych walk. Fuseki trwa do momentu pierwszej inwazji i w większości partii kończy się około dwudziestego[1] a nawet pięćdziesiątego ruchu[2]. Potem gra przechodzi w chūban.
Od początku istnienia gry, naturalnymi otwarciami było zajmowanie kolejno: rogów, boków i dopiero później środka planszy. Drugą regułą było rozpoczynanie gry na trzeciej lub czwartej linii. Te zasady złamali w 1930 roku Seigen Go oraz Minoru Kitani, wprawiając w zdumienie innych profesjonalnych graczy stosując fuseki nazwane później shin[2], które było jedną z podwalin nowoczesnego go.
Chińskie fuseki – rodzaj otwarcia, które rozpropagował chiński gracz Chen Zude. W odróżnieniu od otwarć bazujących na shimari, chińskie fuseki charakteryzuje się szybkim rozwinięciem na brzegu planszy.
Nirensei (jap.二連星rząd dwóch gwiazd) – otwarcie w którym zajmuje się dwa sąsiednie rogi stawiając kamienie w punktach zaznaczonych kropką (hoshi)[3].
Sanrensei (jap.三連星rząd trzech gwiazd) – otwarcie w którym zajmuje się trzy punkt zaznaczone kropką (hoshi) wzdłuż jednego z boków planszy[4].
Shūsakuryū fuseki (jap.秀策流布石) – fuseki charakterystyczne dla gry Shūsaku Hon’inbō, mające kilka wariantów. Nie zostało ono stworzone przez Shūsaku, ale było przez niego udoskonalane. Shūshaku nie przegrał w nim ani jednej partii. Otwarcie Shūsaku było bardzo popularne do czasu wprowadzenia komi, potem okazało się, że daje czarnym zbyt małą przewagę[potrzebny przypis]
Yonrensei (jap.四連星rząd czterech gwiazd) – otwarcie, w którym zajmuje wszystkie punkty zaznaczone kropką (hoshi) wzdłuż jednego z boków planszy a następnie najbliższe hoshi na boku prostopadłym[5].