Fygelius[4], promyk[5], ciennia[4] (Phygelius) – rodzaj roślin z rodziny trędownikowatych. Obejmuje dwa gatunki[6][7]. Występują one w naturze w Afryce Południowej, gdzie rosną w Górach Smoczych. Ich siedlisko stanowią brzegi górskich strumieni i inne podmokłe miejsca na terenach skalistych[7]. Oba gatunki i mieszaniec między nimi są uprawiane jako rośliny ozdobne, także w wielu odmianach ozdobnych[7][6]. Uprawiane mogą być w gruncie w strefach mrozoodporności od 8 do 11. Wymagają stanowisk słonecznych lub półcienistych oraz gleb żyznych i przepuszczalnych[8].
- Pokrój
- Byliny i półkrzewy osiągające do 1[8] lub nawet 2 m wysokości[7][6] o łodygach kanciastych[7]. Rośliny tworzą liczne odrosty, dzięki którym, zwłaszcza w naturze, rozrastają się do dużych kęp[8].
- Liście
- Naprzeciwległe, pojedyncze, ogonkowe, o blaszce sercowatej[7].
- Kwiaty
- Wyrastają w szczytowych gronach. Działek kielicha jest pięć i zrośnięte są tylko u nasady. Płatki korony zrośnięte są w długą rurkę, rozdętą nieco u nasady, na końcach z rozpostartymi łatkami. Płatki mają barwę różową do czerwonej, ale u odmian uprawnych także w innych kolorach (np. żółte). Pręciki są cztery, rzadziej 5, wystają z rurki korony. Zalążnia górna, dwukomorowa, z licznymi zalążkami i pojedynczą, długą i trwałą szyjką słupka zakończoną drobnym znamieniem[7].
- Owoce
- Torebki rozdzielające się na dwie części i zawierające liczne, drobne nasiona[7].
Jeden z rodzajów z rodziny trędownikowatych Scrophulariaceae w jej wąskim ujęciu[2].
- Wykaz gatunków[9][4][5]
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ a b Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2019-02-05] (ang.).
- ↑ a b Phygelius. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2019-02-05].
- ↑ a b c Wiesław Gawryś: Słownik roślin zielnych. Kraków: Officina botanica, 2008, s. 141. ISBN 978-83-925110-5-2.
- ↑ a b Debicz R.. Byliny warte uwagi. Promyk wyprostowany. „Szkółkarstwo”. 2, s. 55, 2015.
- ↑ a b c David J.D.J. Mabberley David J.D.J., Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 709, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200 .
- ↑ a b c d e f g h Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 261. ISBN 0-333-74890-5.
- ↑ a b c GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, s. 667, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
- ↑ Phygelius. [w:] The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2019-02-05].
Identyfikatory zewnętrzne (
takson):