Hermann Meyer-Rabingen (po prawej), Feldmarszałek Erwin Rommel (w środku) i Oberstleutnant Kurt Krappe (z lewej) | |
generał porucznik | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1912–1945 |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
dowódca: |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Günther Krappe (ur. 13 kwietnia 1893 w Żółte, zm. 31 grudnia 1981 w Altena) – niemiecki generał, uczestnik I i II wojny światowej, wzięty do niewoli przez żołnierzy Wojska Polskiego.
Walczył w I wojnie światowej w stopniu porucznika. W czasie II wojny światowej dowodził 61. Dywizją Piechoty (od 1 maja do 11 grudnia 1943)[2] w czasie walk z Armią Czerwoną na terytorium Związku Radzieckiego[3].
W czasie walk na Pomorzu dowodzony przez niego X Korpus Armijny SS był atakowany przez jednostki 1 Armii Wojska Polskiego, w wyniku czego doszło do bitwy pod Bierzwicą[4][5].
5 marca 1945 roku, we wsi Olchowo (w której znajdował się jego majątek ziemski) w rejonie Szczecina, Krappe został wzięty do niewoli przez żołnierzy, 10 Pułku Piechoty z 4 Dywizji Piechoty[6]. Pozostawał w niewoli do 1 marca 1949 roku.