General Problem Solver (GPS) – program komputerowy stworzony w 1957 r. przez Herberta Simona i Allena Newella dla udowadniania teorematów, bazujący na teoretycznych pracach tych naukowców dotyczących maszyn logicznych. Pozwolił on m.in. udowodnić prostsze, dające się sformalizować problemy, jak Wieże Hanoi, ale okazał się nieskuteczny w rozwiązywaniu rzeczywistych problemów.
Użytkownik definiował obiekty i operacje wykonywane na obiektach, a GPS generował metodą prób i błędów heurystyki zbliżające do rozwiązania. Program koncentrował się na dostępnych operacjach, odgadując, jakie dane wejściowe są akceptowalne i jakie wyniki są generowane. Następnie tworzył rozwiązania niższego rzędu, zbliżając się coraz bardziej do ostatecznego rozwiązania.