Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość |
brytyjska |
Dziedzina sztuki |
George Price Boyce (ur. 24 września 1826 w Londynie, zm. 9 lutego 1897 tamże) – brytyjski malarz związany z prerafaelitami.
Był synem bogatego kupca wina i właściciela lombardu. Dzieciństwo spędził w Londynie, uczył się w szkole Chipping Ongar, w Esseksie, a następnie studiował architekturę w paryskiej Sorbonie. Po powrocie do Anglii rozpoczął praktykę w znanym biurze architektonicznym Wyatt & Brandon. W sierpniu 1849 po spotkaniu z malarzem Davidem Coksem postanowił zająć się sztuką. Przy wydatnej pomocy finansowej ojca i siostry podjął studia w Royal Academy of Art. Pierwszym jego mentorem był David Cox, w czasie studiów zaprzyjaźnił się z artystami związanymi z Bractwem Prerafaelitów, byli to m.in. Dante Gabriel Rossetti, Thomas Seddon, William Holman Hunt i John Everett Millais. Pod wpływem Ruskina Boyce wyjechał po studiach do Wenecji, podróżował po Francji, Szwajcarii i Egipcie[1].
Boyce malował głównie pejzaże i architekturę, posługiwał się akwarelą i techniką olejną. W latach 1853–1861 nieregularnie wystawiał w Royal Academy, oraz znacznie częściej w Royal Watercolour Society, której był członkiem. Jego prace często budziły skrajne emocje od zachwytu do zażenowania[2]. Był też członkiem założycielem Hogarth Club – zrzeszającym i wystawiającym prace malarzy prerafaelitów.
W latach 1850–1860 Boyce był bliskim przyjacielem i patronem Dante Gabriela Rossettiego. Jego dzienniki z tego okresu są bezcennym źródłem informacji o Rossetim i jego otoczeniu. W 1862 Boyce przeniósł się do Chelsea w pobliże Rossettiego i mieszkał tam do śmierci w 1897. Ostatnie prace namalował w 1893.