generał | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1941–1978 |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
dowódca 7. Armii Lotniczej, |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
|
George Scratchley Brown (ur. 17 sierpnia 1918 w Montclair w stanie New Jersey, zm. 5 grudnia 1978 w Betesda) – amerykański generał, szef Sztabu Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych (1973–1974), Przewodniczący Kolegium Połączonych Szefów Sztabów (1974–1978), doradca wojskowy prezydenta Stanów Zjednoczonych, Rady Bezpieczeństwa Narodowego i asystent sekretarza obrony Stanów Zjednoczonych. Odpowiedzialny za wykonywanie decyzji w zakresie ogólnoświatowej gotowości i działań Wojsk Lądowych, Marynarki Wojennej, Sił Powietrznych i Korpusu Piechoty Morskiej Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych.
Urodził się 17 sierpnia 1918 w Montclair w stanie New Jersey. Ukończył gimnazjum w Leavenworth w stanie Kansas, a następnie studiował na Uniwersytecie Missouri w Columbii i Akademii Wojskowej West Point w stanie Nowy Jork, którą ukończył w 1941. Po szkoleniu w bazie lotnictwa wojskowego Barksdale niedaleko Bossier City w stanie Luizjana latał na B-24 Liberator. W sierpniu 1942 wraz z 93D Air-Ground Operations Wing brał udział w lotach do Anglii, początkowo dołączył do 8. Armii Lotniczej. Do kwietnia 1944 służył na różnych stanowiskach 93. AGOW. Uczestniczył w operacji Tidal Wave (naloty rafinerii ropy naftowej Ploeszti w Rumunii), za którą otrzymał Krzyż za Wybitną Służbę.
Podczas wojny koreańskiej w 1950, został dowódcą 62D Airlift Wing stacjonującym w bazie lotnictwa wojskowego McChord w stanie Waszyngton, które operowało między zachodnim wybrzeżem USA i Japonią. W 1951 i na początku 1952 dowodził 56. Fighter Wing w bazie lotnictwa wojskowego Selfridge w stanie Michigan. W maju 1952 dołączył do 5. Armii Lotniczej w Seulu w Korei Południowej jako dyrektor operacji.
W lipcu 1953 objął dowództwo 3525. Pilot Training Wing w baize lotnictwa wojskowego w Williams w stanie Arizona. W 1956 wstąpił do National War College w Waszyngtonie i po ukończeniu studiów pracował w Sztabie Sił Powietrznych USA. W czerwcu 1959 został wojskowym asystentem sekretarza obrony, a w sierpniu 1963 dowódcą Wschodniego Wojskowego Lotnictwa Transportowego przy bazie lotnictwa wojskowego McGuire w stanie New Jersey. We wrześniu 1964 został członkiem II Grupy Roboczej Kolegium Połączonych Szefów Sztabów – jednostki w bazie wojskowej Sandra w stanie Nowy Meksyk, utworzonej do testowania systemów broni wszystkich służb wojskowych.
Od sierpnia 1966 do sierpnia 1968 był asystentem przewodniczącego Kolegium Połączonych Szefów Sztabów w Waszyngtonie, a następnie objął dowództwo 7. Armii Lotniczej oraz został zastępcą dowódcy operacji lotniczych w Wietnamie. Był odpowiedzialny za walkę z Air Force Air Strike, wsparcie lotnicze i obronę powietrzną operacji w Azji Południowo-Wschodniej, był też doradcą we wszystkich sprawach związanych z taktycznym wsparciem lotniczym i koordynacją operacji lotniczych pomiędzy Republiką Wietnamu i Stanami Zjednoczonymi. We wrześniu 1970 przejął obowiązki szefa Dowództwa Systemów Sił Powietrznych (Commander of Air Force Systems Command), z centralą w bazie lotnictwa wojskowego Andrews w stanie Maryland.
1 sierpnia 1973 został mianowany przez prezydenta Richarda Nixona szefem Sztabu Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, a 1 sierpnia 1974 objął stanowisko Przewodniczącego Kolegium Połączonych Szefów Sztabów.
21 czerwca 1978 przeszedł na emeryturę. Zmarł 5 grudnia 1978 w Montclair w stanie New Jersey. Został pochowany na Narodowym Cmentarzu w Arlington w stanie Wirginia.