Gephyromantis schilfi[1] | |||
(Glaw & Vences, 2000) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Gephyromantis schilfi | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
![]() |
Gephyromantis schilfi – gatunek płaza bezogonowego z rodziny mantellowatych (Mantellidae).
Gatunek ten opisali w 2000 roku Glaw & Vences, nadając mu nazwę Mantidactylus schilfi. 6 lat później ci sami autorzy przenieśli gatunek do rodzaju Gephyromantis[2].
Samiec mierzy 2,7–2,9 cm[4].
Umaszczenie jest zróżnicowanie. Zazwyczaj dominuje jedna barwa. Bok głowy wyróżnia się ciemniejszym kolorem, poniżej którego widnieje biały pas, nieobecny u niektórych osobników[4].
Guzki międzyoczodołowe nieraz obecne, ale i wtedy widoczne kiepsko. Grzbiet wyraźnie oddzielony od boków, poza tymi brzegami gładki[4].
Gatunek ten, o ograniczonym zasięgu występowania, spotyka się jedynie na północy Madagaskaru – w Parku Narodowym Marojejy oraz lokalizacji o nazwie Sorata[3].
Jego siedlisko to tropikalne wilgotne lasy górskie położone na wysokości 1250–1800 m n.p.m. Bytuje wśród krzewów i innej niskiej roślinności, z dala od wody[3].
Nawołuje o zmierzchu i nocą, usadowiwszy się 1–1,5 m nad ziemią. Wydaje z siebie dźwięki powoli, nieharmonicznie[4].
Podejrzewa się rozwój bezpośredni[3].
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN płaz ten od 2004 roku klasyfikowany jest jako gatunek narażony (VU, ang. Vulnerable)[3].
Nie jest znana liczebność gatunku, ale jej trend oceniany jest jako spadkowy ze względu na utratę i degradację siedlisk[3].
G. schilfi żyje w jednym obszarze chronionym – Parku Narodowym Marojejy[3].
Do zagrożeń dla gatunku należą: rolnictwo (w tym wypas zwierząt gospodarskich), pozyskiwanie drewna i wytwarzanie węgla drzewnego, osadnictwo ludzkie. Zagrożenia te dotyczą głównie obszaru Sorata, choć i na terenie parku narodowego ma miejsce nielegalne pozyskiwanie drewna[3].