Portret Boffranda autorstwa Lamberta-Sigisberta Adama | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Wpływy | |
Wpłynął na | |
Praca | |
Styl | |
Budynki |
Germain Boffrand (ur. 16 maja 1667 w Nantes, zm. 19 marca 1754 w Paryżu) – francuski architekt i dekorator wnętrz[2] epoki baroku; w młodości rzeźbiarz[1]. Upowszechniał dekoracje w stylu rokoko[1] z użyciem rocaille[2].
Syn i wnuk rzeźbiarzy i architektów[2]. Jako rzeźbiarz inspirował się François Girardonem. Od 1667 był uczniem Jules’a Hardouina-Mansarta[1], od 1686 zaś wchodził w skład jego pracowni[2], biorąc brał udział w budowie fasad placu Vendôme w Paryżu oraz oranżerii w Wersalu. W 1690 został architektem królewskim, a od 1709 był członkiem Académie royale d'architecture. Po 1711 w służbie Leopolda I Józefa. W 1732 został generalnym inspektorem mostów i dróg. W pracy pt. Livre d'architecture z 1745 promował propagowany przez Akademię styl Ludwika XIV zalecając jednocześnie inspirowanie się architekturą gotycką i Orientu[1]. Współpracował z Nicolasem Sébastienem Adamem i Charles’em-Josephem Natoire’em[2].