Gerszon Szafat

Gerszon Szafat
‏גרשון שפט‎
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1927
Wiedeń

Data śmierci

16 sierpnia 2020

Poseł do Knesetu
Okres

od 13 sierpnia 1984
do 21 listopada 1988

Przynależność polityczna

Techijja

Okres

od 30 stycznia 1990
do 13 lipca 1992

Przynależność polityczna

Techijja

Gerszon Szafat (hebr.: גרשון שפט, ang.: Gershon Shafat, ur. 6 grudnia 1927 w Wiedniu, zm. 16 sierpnia 2020[1]) – izraelski menedżer, działacz społeczny i polityk, w latach 1984–1988 oraz 1990–1992 poseł do Knesetu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 6 grudnia 1927 w Wiedniu. W 1934 wyemigrował, wraz z rodziną, do stanowiącej brytyjski mandat Palestyny[2][3]. Osiedlili się w Tel Awiwie, gdzie ukończył szkołę średnią. Studiował socjologię i historię na Uniwersytecie Telawiwskim[2].

Był aktywnym członkiem religijno-syjonistycznego ruchu młodzieżowego Bene Akiwa. W 1945 został członkiem Narodowej Partii Religijnej (Mafdal), w której działał przez ponad trzydzieści lat[2]. W 1947 był jednym z założycieli kibucu En Curim, należącego do grupy osiedli Gusz Ecjon położonych w górach Judei, na południe od Jerozolimy. Po zajęciu kibucu przez żołnierzy Legionu Arabskiego dostał się do transjordańskiej niewoli, w której przebywał przez dziesięć miesięcy jako jeniec wojenny najpierw w Hebronie, a następnie na granicy między Transjordanią a Irakiem. Po uwolnieniu był jednym z założycieli „nowego En Curim”[2][3].

W latach 1956–1958 był kierownikiem działu zakupów oraz koordynatorem komitetu politycznego Ha-Kibuc ha-Dati (Religijnego Ruchu Kibucowego). W latach 1961–1977 zarządzał fabryką Tadmor[2].

Od 1974 był członkiem kierownictwa, a latach 1976–1979 sekretarzem politycznym ruchu Blok Wiernych (Gusz Emunim), opowiadającego się za rozwojem osadnictwa żydowskiego na Zachodnim Brzegu. W 1979 opuścił Narodową Partię Religijną i dołączył do tworzonej przez Ge’ulę Kohen nacjonalistycznej partii Techijja[2], powstałej w proteście przeciwko porozumieniu z Camp David[4], która miała stać się politycznym przedstawicielstwem Gusz Emunim. Został jednym z liderów ugrupowania, w latach 1979–1985 był jego sekretarzem generalnym[2].

Startując z piątego miejsca na liście Techijji[5] uzyskał mandat poselski w wyborach w 1984. W jedenastym Knesecie przewodniczył podkomisji ds. programu Hesder łączącego służbę wojskową ze studiowaniem Talmudu. Zasiadał w komisjach finansów oraz nadzoru nad radiem i telewizją; podkomisji ds. rozwoju doliny Jordanu, komisjach specjalnej ds. ustawy o samorządzie lokalnym oraz ds. promocji eksportu; w komisji śledczej ds. wypadków drogowych, a także w komitecie wspólnym ds. zwolnień pracowników na terenie Negewu. W wyborach w 1988 nie udało mu się uzyskać reelekcji[2], ostatecznie jednak 30 stycznia 1990 znalazł się w składzie dwunastego Knesetu zastępując Juwala Ne’emana[6]. Zasiadał w komisjach finansów; budownictwa oraz absorpcji imigrantów, a także w komitecie wspólnym ds. budżetu Knesetu i komisji specjalnej ds. statusu kobiet. W 1992 utracił miejsce w parlamencie[2].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Żonaty, ma dwie córki[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ח"כ לשעבר גרשון שפט, מראשי גוש אמונים, מת בגיל 92 (hebr.)
  2. a b c d e f g h i Gerszon Szafat (ang.) – profil na stronie Knesetu.
  3. a b c „I always knew I would return”: Visitor center inaugurated in Gush Etzion. The Jerusalem Post. [dostęp 2019-09-12]. (ang.).
  4. Don Peretz: The Government and Politics of Israel. Boulder: Westview Press, 1997.
  5. Ian S. Lustick: The Evolution of Gush Emunim. polisci.upenn.edu. [dostęp 2019-09-12]. (ang.).
  6. Members of the Twelfth Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2019-09-12]. (ang.).