Kardynał prezbiter | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
1642 |
Data i miejsce śmierci |
17 lutego 1707 |
Biskup Vicenzy | |
Okres sprawowania |
1684-1702 |
Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej | |
Okres sprawowania |
1689-1691 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
19 sierpnia 1683 |
Sakra biskupia |
21 maja 1684 |
Kreacja kardynalska |
13 lutego 1690 |
Kościół tytularny |
Data konsekracji |
21 maja 1684 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
|
Giambattista Rubini (ur. w 1642 w Wenecji, zm. 17 lutego 1707 w Rzymie) – włoski kardynał[1].
Był synem Donato Rubiniego i Cristiny Medici, krewnym papieża Aleksandra VIII[1]. W młodości studiował na Uniwersytecie w Padwie, gdzie obronił doktorat utroque iure[1]. Następnie pracował jako referendarz Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i był gubernatorem kilku miast m.in. Spoleto i Viterbo[1]. 19 sierpnia 1683 przyjął święcenia diakonatu, a dwa dni później prezbiteratu[2]. 15 maja 1694 został wybrany biskupem Vicenzy, z czego zrezygnował 25 marca 1702[2]. 13 lutego 1690 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Lorenzo in Panisperna[2]. Od stycznia 1703 do stycznia 1704 pełnił rolę kamerlinga Kolegium Kardynałów[1].