Gillian Barbara Lynne (z domu Pyrke), OBE (ur. 20 lutego1926 w Londynie, zm. 1 lipca2018 tamże[1]) – brytyjska balerina i choreografka, reżyserka teatralna i telewizyjna. Najbardziej znana ze współpracy przy tworzeniu musicali Koty i Upiór w operze.
Lynne urodziła się na południowo-wschodnich przedmieściach Londynu jako córka biznesmena, Leslie Pyrke i tancerki Barbary z domu Hart[2]. Jej talent został odkryty przez lekarza psychiatrę, do którego została zabrana w celu wyleczenia nadpobudliwości i braku koncentracji[3]. Jej matka zginęła w wypadku samochodowym 8 lipca 1939 roku w Coventry, gdy Lynne miała zaledwie 13 lat.
Lynne debiutowała w wieku 16 lat w Sadler’s Wells Ballet Company w balecie Jezioro łabędzieCzajkowskiego w roli Oddetty/Odylii[4].
Wraz z otwarciem po wojnie Royal Opera House zespół utworzył Royal Ballet, Lynne odtwarzała w nim m.in. główne role w Śpiącej Królewnie (w 20 urodziny), jako Czarna Królowa w balecie Szach-mat oraz jako Mirta w Giselle.
W 1951 roku Gillian Lynne opuściła deski baletu klasycznego przenosząc się na West End do teatru London Palladium występując m.in. jako Claudine w Can Can. Zagrała również w tym czasie w kilku filmach, m.in. u boku Errola Flynna. Pojawiła się również się jako tancerka i aktorka w pierwszych programach brytyjskiej telewizji.
W latach sześćdziesiątych Gillian Lynne zakończyła karierę sceniczną poświęcając się od tej pory choreografii. Współuczestniczyła w tworzeniu dziesiątek spektakli w Royal Opera House, na rzecz Royal Shakespeare Company, teatrów West Endu i Broadwayu. Jej najbardziej znaną twórczością jest współpraca z kompozytorem Andrew Lloyd Webberen przy musicalach:
Artystka była również choreografem kilku dzieł wystawianych na Broadwayu[5]. Prowadziła firmę Lean Two Productions zajmującą się produkcją spektakli telewizyjnych i filmowych[6].
2001 – The Queen Elizabeth II Coronation Award przyznana przez Royal Academy of Dance[4].
W 1997 roku Gillian Lynne otrzymała z rąk królowej Elżbiety II order OBE. 1 maja 2018 jej imieniem nazwano teatr na West Endzie, uprzednio znany jako New London Theatre.[8]