Gino Giugni

Gino Giugni
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 sierpnia 1927
Genua

Data i miejsce śmierci

4 października 2009
Rzym

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik, nauczyciel akademicki

Multimedia w Wikimedia Commons

Luigi (Gino) Giugni (ur. 1 sierpnia 1927 w Genui, zm. 4 października 2009[1] w Rzymie[2]) – włoski polityk, prawnik i nauczyciel akademicki, parlamentarzysta krajowy, w latach 1993–1994 minister pracy i ochrony socjalnej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia prawnik, studia ukończył w 1949, po czym kształcił się w Stanach Zjednoczonych[2]. Praktykował jako adwokat[3]. Współpracował z Włoską Konfederacją Pracowniczych Związków Zawodowych (CISL), koncernem Eni i państwowym holdingiem Istituto per la Ricostruzione Industriale. Od lat 60. był nauczycielem akademickim na Uniwersytecie w Bari, następnie na Uniwersytecie Rzymskim „La Sapienza” i na Uniwersytecie LUISS. Obejmował stanowiska profesorskie, specjalizując się w prawie pracy[2]. Wykładał gościnnie na uczelniach we Francji, USA i Argentynie[3]. Był założycielem periodyku „Giornale di diritto del lavoro e di relazioni industriali” i autorem licznych publikacji naukowych[2].

Był długoletnim działaczem Włoskiej Partii Socjalistycznej (PSI), od 1993 do 1994 pełnił honorową funkcję jej przewodniczącego[4]. Między 1968 a 1974 z krótką przerwą kierował biurem legislacyjnym ministerstwa pracy. Był głównym autorem uchwalonego w 1970 podstawowego aktu prawnego z zakresu prawa pracy[2][3]. Od 1974 do 1983 zasiadał w Krajowej Radzie Gospodarki i Pracy (CNEL)[2]. W 1983 został postrzelony w ataku terrorystycznym, do którego przeprowadzenia przyznały się Czerwone Brygady[4].

W latach 1983–1994 był członkiem Senatu IX, X i XI kadencji. Od kwietnia 1993 do maja 1994 sprawował urząd ministra pracy i ochrony socjalnej w rządzie Carla Azeglia Ciampiego. W latach 1994–1996 zasiadał w Izbie Deputowanych XII kadencji[1]. Później do 2002 przewodniczył komisji zajmującej się zagwarantowaniem prawa do strajku w sektorze publicznym[2].

Od 1989 był członkiem Academia Europaea. Otrzymał tytuły doktora honoris causa uniwersytetów w Nanterre, Buenos Aires i Sewilli[5]. Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej I klasy (1999)[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Luigi Giugni. camera.it. [dostęp 2018-02-08]. (wł.).
  2. ↑ a b c d e f g Giugni, Gino. treccani.it. [dostęp 2018-02-08]. (wł.).
  3. ↑ a b c In ricordo di Gino Giugni. senato.it, 6 października 2009. [dostęp 2018-02-08]. (wł.).
  4. ↑ a b È morto Gino Giugni, il padre dello Statutodei lavoratori. ilsole24ore.com, 5 października 2009. [dostęp 2018-02-08]. (wł.).
  5. ↑ Gino Giugni. ae-info.org. [dostęp 2018-02-08]. (ang.).
  6. ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italianadata=27 grudnia 1999. quirinale.it. [dostęp 2018-02-08]. (wł.).
Rząd Carla Azeglia Ciampiego (1993–1994)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

Ministrowie pracy Republiki Włoskiej