Gintaras Rinkevičius

Gintaras Rinkevičius
Data i miejsce urodzenia

1960
Wilno

Pochodzenie

litewskie

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent

Powiązania

Litewska Państwowa Orkiestra Symfoniczna

Odznaczenia
Wielki Krzyż Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” Komandor Orderu Zasługi (Portugalia) Order Trzech Gwiazd IV klasy (Łotwa) Kawaler I Klasy Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi Krzyż Oficerski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa) Order Przyjaźni
Strona internetowa

Gintaras Rinkevičius (ur. w 1960 w Wilnie)[1] – litewski dyrygent

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Rinkevičius jako dyrygent Litewskiej Państwowej Orkiestry Symfonicznej podczas Kongresų rūmai

Uczył się na wydziale muzycznym wileńskiej szkoły artystycznej im. M.K. Čiurlionisa. Następnie studiował w Konserwatorium Petersburskim i Konserwatorium Moskiewskim. Jest zwycięzcą trzech międzynarodowych konkursów dyrygenckich, w tym prestiżowego Międzynarodowego Konkursu Dyrygentów Fundacji Herberta von Karajana w Berlinie Zachodnim (1985)[1][2][3].

W 1988 założył Litewską Państwową Orkiestrę Symfoniczną (lit. Lietuvos valstybinis simfoninis orkestras lub LVSO), która początkowo była zespołem młodych muzyków skupionym pod jego dyrekcją. Pierwszy koncert orkiestry odbył się 30 stycznia 1989[4].

W latach 1996–2003 był dyrektorem artystycznym i pierwszym dyrygentem Łotewskiej Opery Narodowej w Rydze, a w latach 2007–2009 pierwszym dyrygentem gościnnym tej opery[5]. Był także pierwszym dyrygentem opery w Malmö (2002–2005)[1]. W marcu 2002 razem z LVSO odbył europejskie tourneé po Francji, Holandii, Luksemburgu i Niemczech[1]. Od 2003 występuje jako dyrygent w Teatrze Bolszoj w Moskwie[1][2]. Od 2008 pełni funkcję dyrektora artystycznego i pierwszego dyrygenta w Nowosybirskiej Akademickiej Orkiestrze Symfonicznej[5][1][2]. W 2013 został członkiem zarządu i dyrygentem World Peace Orchestra[2].

Wśród orkiestr symfonicznych, którymi dyrygował, są m.in.: Symfonicy Berlińscy, Brandenburska Orkiestra Państwowa z Frankfurtu nad Odrą, kopenhaska Tampere, orkiestra Filharmonii Petersburskiej, Rosyjska Orkiestra Narodowa[2]. Koncertował w słynnych salach koncertowych, m.in. w Royal Albert Hall w Londynie, paryskim Théâtre des Champs Élysées, Pałacu Muzyki Katalońskiej w Barcelonie, a także w Saragossie, Kolonii, Salzburgu, Moskwie[2].

Dyrygował podczas wielu międzynarodowych festiwali muzycznych, w tym w Paléo Festival w szwajcarskim Nyonie, portugalski Costa do Estoril Festival, Warszawska Jesień, Europamusicale w Monachium, brytyjski Chichester Festival Theatre i innych[2]. Występował między innymi z takimi solistami, jak śpiewaczki Violeta Urmana i Katia Ricciarelli, pianiści Peter Donohoe i Roger Muraro, skrzypkowie Gidon Kremer i Oleg Kagan, altowiolista Jurij Baszmiet, wiolonczelista David Geringas[2].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[3][6])

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f Gintaras Rinkevicius. [w:] IMG Artists [on-line]. [dostęp 2018-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-29)]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h Jūratė Katinaitė: Artistic director. [w:] Lithuanian State Symphony Orchestra [on-line]. [dostęp 2018-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-29)]. (ang. • lit.).
  3. ↑ a b Dirigentas Gintaras Rinkevičius. [w:] Oficjalna strona artysty [on-line]. [dostęp 2018-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-29)]. (ang. • lit.).
  4. ↑ Lietuvos valstybinis simfoninis orkestras koncertu atšvęs 22-ąjį gimtadienį (nuotraukos). [w:] 15 minut Kultūra Muzika [on-line]. 2011-01-25. [dostęp 2018-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-18)]. (lit.).
  5. ↑ a b Gintaras Rinkevicius. [w:] Naxos. Classical Music [on-line]. [dostęp 2018-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-29)]. (ang.).
  6. ↑ Maestro iš Vievio - dirigentas Gintaras Rinkevičius. [w:] Kronika [on-line]. [dostęp 2018-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (lit.).
  7. ↑ Gintaras Rinkevičius conductor. [w:] Latvijas Nacionālā Opera un Balet [on-line]. [dostęp 2018-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-02)]. (ang. • lit. • ros.).
  8. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 25.09.2010 г. № 1176. Kremlin.ru. [dostęp 2019-12-27]. (ros.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]