| Kardynał biskup | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1522 (?) |
| Data i miejsce śmierci |
22 lutego 1605 |
| Miejsce pochówku | |
| Biskup diecezji Orvieto | |
| Okres sprawowania |
25 czerwca 1554–17 kwietnia 1562 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
sierpień 1573 |
| Nominacja biskupia |
25 czerwca 1554 |
| Sakra biskupia |
8 listopada 1573 |
| Kreacja kardynalska |
22 grudnia 1553 |
| Kościół tytularny |
SS. Cosma e Damiano (5 grudnia 1554) |
Girolamo Simoncelli (ur. prawdopodobnie w 1522 w Orvieto – zm. 22 lutego 1605 w Rzymie) – włoski kardynał.
Pochodził z Orvieto[1]. Był synem Antonio Simoncelliego i Cristofory Ciocchi del Monte, bratanicy kardynała Giovanniego Marii Ciocchi del Monte, który w 1550 roku został papieżem Juliuszem III (1550–1555)[1]. Jego dokładna data urodzenia nie jest znana; najprawdopodobniej urodził się w roku 1522[1][2], ale w literaturze podawane są także inne daty (1524[3] lub 1536[1]).
22 grudnia 1553 papież Juliusz III, będący jego prawujem, wyniósł go do godności kardynała diakona[1][2]. W następnym roku, 25 czerwca 1554, został mianowany administratorem apostolskim rodzinnej diecezji Orvieto, a 5 grudnia 1554 otrzymał kościół Santi Cosma e Damiano jako tytularną diakonię kardynalską[1]. Z zarządu diecezją orvietańską zrezygnował 17 kwietnia 1562, ale osiem lat później objął ją ponownie i pozostał jej biskupem aż do śmierci[1][2]. W ciągu roku 1573 przyjął święcenia kapłańskie (sierpień 1573) i sakrę biskupią (8 listopada 1573) z rąk swego dalekiego krewnego kardynała Fulvio della Corgna[1]. Prawdopodobnie w tym samym czasie został podniesiony do rangi kardynała prezbitera Ss. Cosma e Damiano[4]. 15 stycznia 1588 wymienił swój dotychczasowy kościół tytularny na Santa Prisca, a ten z kolei 30 marca 1598 wymienił na Santa Maria in Trastevere[1]. Od 30 marca 1598 do 21 lutego 1600 sprawował funkcję protoprezbitera Kolegium Kardynalskiego[1][2]. 21 lutego 1600 został promowany do rangi kardynała biskupa obejmując kolejno diecezje suburbikarne Albano (21 lutego 1600), Frascati (24 kwietnia 1600) i Porto e S. Rufina (16 czerwca 1603)[1][2], ale nie cieszył się poważaniem ówczesnego papieża Klemensa VIII (1592–1605)[3]. Po utworzeniu w 1588 przez papieża Sykstusa V stałych kongregacji kardynalskich Girolamo Simoncelli został skierowany do pracy w Kongregacji ds. Biskupów oraz Kongregacji ds. Dróg, Mostów i Akweduktów[5]. Zmarł jako subdziekan Świętego Kolegium Kardynałów[1][2].
Girolamo Simoncelli jest wśród kardynałów rekordzistą, jeśli chodzi o uczestniczenie w konklawe, gdyż jako jedyny kardynał w historii uczestniczył łącznie aż w dziesięciu konklawe (wszystkich, jakie odbyły się za jego kardynalatu): w kwietniu i w maju 1555, w 1559, 1565/66, 1572, 1585, we wrześniu 1590, jesienią 1590, w 1591 i w 1592[1][6].
Niektórzy historycy łączą z kardynałem Simoncellim powstanie tzw. przepowiedni św. Malachiasza dotyczących papieży. W czasie jesiennego konklawe w 1590 jego zwolennicy mieli sfałszować te przepowiednie celem zwiększenia jego szans w wyborach. Według treści przepowiedni, następcą Urbana VII miał zostać papież Ex antiquitate urbis, czyli ze starego (antycznego) miasta. Ponieważ Orvieto, czyli miejsce pochodzenia i zarazem diecezja Simoncelliego, zwane było po łacinie Urbs Vetus, czyli również Stare Miasto, przepowiednia ta miała wskazywać właśnie na Simoncelliego. Papieżem został jednak wówczas kard. Sfondrati z Cremony, którzy przyjął imię Grzegorz XIV (1590–1591)[2][7].