wieś | |
Pałac w Glińsku | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2006) |
518 |
Strefa numeracyjna |
68 |
Kod pocztowy |
66-200[2] |
Tablice rejestracyjne |
FSW |
SIMC |
0914941 |
Położenie na mapie gminy Świebodzin | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego | |
Położenie na mapie powiatu świebodzińskiego | |
52°18′16″N 15°33′10″E/52,304444 15,552778[1] |
Glińsk (niem. Leimnitz) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, w gminie Świebodzin.
Wieś wzmiankowana w 1236 roku. Od 1388 roku Glińsk staje się posiadłością cystersów z Paradyża. Od 1686 roku we wsi miały miejsce liczne skargi protestanckich mieszkańców na brak wolności religijnych, za którymi stały władze klasztorne w Paradyżu. W XIX wieku wieś staje się lokalnym centrum wydobycia węgla brunatnego, większość urobku była wykorzystywana w zakładach przemysłowych w pobliskim Świebodzinie[3].
Latem 1981 we wsi wybuchł konflikt pomiędzy rolnikami indywidualnymi (częściowo z NSZZ RI Solidarność), a pracownikami PGR Świebodzin o ziemię, która miała być zwracana w myśl porozumienia rzeszowskiego. Szefem protestujących rolników został Kazimierz Hukiewicz z Rusinowa (prezes powołanego wówczas Regionalnego Komitetu Akcji Protestacyjnej Rolników Indywidualnych). Na polach pod Glińskiem doszło do wzajemnego taranowania się traktorami oraz obsypywania wapnem z rozrzutników[4].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[5]:
inne zabytki: