Gołomianka mała

Gołomianka mała
Comephorus dybowskii[1]
Korotniew, 1905
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Rząd

skorpenokształtne

Rodzina

gołomiankowate

Rodzaj

Comephorus

Gatunek

gołomianka mała

Gołomianka mała[2], gołomianka Dybowskiego[3] (Comephorus dybowskii) – gatunek drapieżnej, słodkowodnej ryby skorpenokształtnej z rodziny gołomiankowatych (Comephoridae).

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek endemiczny jeziora Bajkał na Syberii.

Cechy charakterystyczne

[edytuj | edytuj kod]
  • ciało wydłużone, bez łusek, przezroczyste,
  • bardzo długie płetwy piersiowe,
  • jajożyworodne,
  • od gołomianki dużej (Comephorus baikalensis) różni się morfologicznie znacznie mniejszym rozmiarem oczu i krótszą linią boczną, również długość ciała jest mniejsza.

Inne cechy

[edytuj | edytuj kod]
  • Samice osiągają do 15,8 cm długości, choć zazwyczaj dorosłe samice mają 10–11 cm. Samce są mniejsze, średni wymiar to 8–9 cm, maksymalnie do 13,5 cm.
  • Żyją do 7 lat.

Rozmnażanie

[edytuj | edytuj kod]
  • Dojrzałość płciową osiągają w wieku 2–3 lat mając rozmiar 76–105 mm, ciąża trwa ponad 3 miesiące, larwy przychodzą na świat w większości w lutym i marcu. Po porodzie przeważnie dochodzi do masowego wymierania samic.

Ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkuje wody otwarte i głębokie – latem od 130 m aż do najgłębszych stref jeziora (ponad 1600 m), a zimą preferuje strefy płytsze niż latem. Oprócz zmienności strefy głębokościowej w zależności od pory roku, obserwuje się także wyraźne migracje dobowe. Dorosłe osobniki jedzą głównie skorupiaki Macrohectopus branickii należące do rzędu obunogów, a znacznie rzadziej także larw obu gatunków gołomianki.

Gołomianka stanowi jeden z głównych (do 62%) składników diety foki bajkalskiej, a młode są ważnym pokarmem omula i innych ryb.

Użytkowanie przez człowieka

[edytuj | edytuj kod]

Bez znaczenia, w przeszłości z padłych naturalnie ryb wytapiano tłuszcz w celach leczniczych, eksportowano go także do Chin.

Badacze

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym badaczem, który postulował istnienie, oprócz Comephorus baikalensis, innego gatunku gołomianki był Benedykt Dybowski, który zauważył, że gołomianki rodzą w różnych okresach[4]. Gdy w 1905 odkryto ów nowy gatunek, to nazwano go na cześć Dybowskiego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Comephorus dybowskii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.
  3. ↑ Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik: Mały słownik zoologiczny, Ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973.
  4. ↑ Gabriel Brzęk: Benedykt Dybowski. Wrocław: Polskie Towarzystwo Ludoznawcze, 1994, s. 272.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]