| Wykonawca utworu z albumu The Wall | |
| Pink Floyd | |
| Wydany | |
|---|---|
| Gatunek | |
| Długość |
2:45 |
| Twórca | |
| Producent | |
| Wydawnictwo |
Columbia Records/Capitol |
Goodbye Blue Sky - utwór muzyczny brytyjskiego zespołu rockowego Pink Floyd. Pochodzi z wydanej w 1979 roku rock opery/concept albumu The Wall, i - jak większość utworów z tej płyty - napisany został przez ówczesnego lidera grupy, Rogera Watersa.
Linia melodyczna "Goodbye Blue Sky" jest dość cicha i mało dynamiczna, a brzmienie zmienia się kilkakrotnie na przestrzeni utworu. Trwa on 2 minuty i 48 sekund. Rozpoczyna się głosem niewinnego, niczego nieświadomego dziecka informującego matkę o dostrzeżonym na niebie samolocie: "Look, mummy, there's an aeroplane up in the sky!"[1]. Dźwięki gitary, początkowo kojące i spokojne, szybko stają się jednak bardziej złowrogie i ponure. Wkrótce potem następuje kolejna zmiana klimatu, i rozpoczyna się główna część liryczna utworu. Piosenka jest też w tej części nieco podobna w brzmieniu do "Granchester Meadows" z albumu Ummagumma.
Jak wszystkie utwory na płycie, "Goodbye Blue Sky" przedstawia część historii jej głównego bohatera, gwiazdora rockowego imieniem Pink. W warstwie tekstowej dotyka problemów dorastania w powojennym świecie - jak bowiem w "Another Brick in the Wall, Part 1" wojna i jej okropieństwa widziane były oczyma dziecka ("Daddy's flown across the ocean"), tak "Goodbye Blue Sky" opowiada o coraz pełniejszym rozumieniu mechanizmów wojennych w miarę dorastania oraz o towarzyszącym mu stopniowym zaniku ideałów ("Why we had to run for shelter / When the promise of a brave new world / Unfouled beneath a clear blue sky?".) Te doświadczenia oraz płynące z nich gorzkie refleksje mogą stanowić częściowe wyjaśnienie późniejszych problemów psychicznych bohatera.
Na filmie Alana Parkera utwór ten zobrazowany został animowanymi sekwencjami autorstwa Geralda Scarfe'a. Przedstawiają one latającego po niebie gołębia, który eksploduje i ulega metamorfozie w szarpiącego ziemię i zostawiającego po sobie ślady krwi nazistowskiego orła ("Reichsadlera"). Szybuje on ponad Anglią i powoduje zrodzenie się z niej flotylli wojennych samolotów. Nadzy ludzie w maskach przeciwgazowych uciekają przed niebezpieczeństwem ("the frightened ones"), a brytyjska flaga przekształca się w krwawiący krzyż, z którego krew ścieka do ulicznej kratki kanalizacyjnej. Jest to prawdopodobnie najbardziej dramatyczna sekwencja w filmie.