Gordon J. Garradd

Odkryte planetoidy: 33
(6027) Waratah 23 września 1993
(6874) 1994 JO1 9 maja 1994
(8201) 1994 AH2 5 stycznia 1994
(10150) 1994 PN 7 sierpnia 1994
(10180) 1996 EE2 15 marca 1996
(10578) 1995 LH 5 czerwca 1995
(10824) 1993 SW3 24 września 1993
(14916) 1993 VV7 10 listopada 1993
(14921) 1994 QA 16 sierpnia 1994
(23621) 1996 PA 5 sierpnia 1996
(24814) 1994 VW1 10 listopada 1994
(26895) 1995 MC 23 czerwca 1995
(30956) 1994 QP 27 sierpnia 1994
(37651) 1994 GX 3 kwietnia 1994
(55820) 1995 FW 25 marca 1995
(55843) 1996 PD1 9 sierpnia 1996
(61342) Lovejoy 3 sierpnia 2000
(65757) 1994 FV 21 marca 1994
(69350) 1993 YP 17 grudnia 1993
(69357) 1994 FU 21 marca 1994
(96298) 1996 RE26 6 września 1996
(100210) 1994 LD1 15 czerwca 1994
(100211) 1994 PF1 7 sierpnia 1994
(100244) 1994 QB 16 sierpnia 1994
(102530) 1999 UF4 30 października 1999
(123302) 2000 UW112 19 października 2000
(162037) 1996 BW3 26 stycznia 1996
(178680) 2000 RB9 9 września 2000
(228215) 1996 DD2 26 lutego 1996
(366343) 1994 LC1 15 czerwca 1994
(412983) 1996 FO3 24 marca 1996
(568112) 2003 RU28[i] 5 września 2003
(592455) 2014 WH330[i] 5 września 2003
  1. ↑ a b Wspólnie z Robertem McNaughtem.

Gordon John Garradd (ur. 1959[1]) – australijski astronom amator i fotograf z Loomberah w stanie Nowa Południowa Walia, odkrywca wielu planetoid i komet.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 90. XX w. działał w programie poszukiwania obiektów bliskich Ziemi (NEO) Anglo-Australian Near-Earth Asteroid Survey m.in. z Robertem McNaughtem[2]. Później, również z McNaughtem, pracował w Obserwatorium Siding Spring w programie poszukiwania obiektów bliskich Ziemi o nazwie Siding Spring Survey, finansowanym przez NASA i będącym odpowiednikiem programu Catalina Sky Survey prowadzonego na półkuli północnej[3]. W ramach tego przeglądu nieba w latach 2004–2013 odkryto 3538 planetoid[4]. W ramach programu Siding Spring Survey Garradd odkrył także komety – jego nazwisko nosi 17 komet, w tym okresowe: 186P/Garradd, 259P/Garradd, 296P/Garradd i 436P/Garradd[5]. Odkrył ponadto 4 nowe w Wielkim Obłoku Magellana[1] oraz był współodkrywcą supernowej SN 2008jb[6].

Minor Planet Center przypisuje mu indywidualne odkrycie 31 planetoid w latach 1993–2000 oraz dwa odkrycia w 2003 roku wspólnie z McNaughtem[4].

Garradd zajmuje się również fotograficznym patrolowaniem nieba w poszukiwaniu meteorów, fotografowaniem przyrody, w tym burz (był koordynatorem sieci wykrywania burz)[1]. Własnoręcznie skonstruował kilka teleskopów (pierwszy mając 16 lat), włącznie z produkcją zwierciadeł o średnicy do 46 cm[7].

Jego posiadłość w Loomberah od 1991 roku zasilana jest wyłącznie energią z baterii słonecznych i turbin wiatrowych[7].

W uznaniu jego pracy McNaught jedną z odkrytych przez siebie planetoid nazwał (5066) Garradd[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d (5066) Garradd w bazie Minor Planet Center (ang.)
  2. ↑ D.I. Steel, R.H. McNaught, G.J. Garradd, D.J. Asher, K.S. Russell: AANEAS: A Valedictory Report. [w:] Australian Spaceguard Survey Homepage [on-line]. 1998. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-30)]. (ang.).
  3. ↑ Siding Spring Survey. Australian National University. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-06)]. (ang.).
  4. ↑ a b Minor Planet Discoverers. [w:] Minor Planet Center [on-line]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2022-07-29. [dostęp 2022-08-11]. (ang.).
  5. ↑ Garradd w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.). [dostęp 2022-09-04].
  6. ↑ Daniel W.E. Green: Electronic Telegram No. 2771 (CBET 2771). [w:] Central Bureau for Astronomical Telegrams [on-line]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2011-07-22. [dostęp 2022-09-04]. (ang.).
  7. ↑ a b Joe Bauman: Meet Comet Discoverer Gordon Garradd. [w:] Deseret News [on-line]. 2011-08-23. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-01)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]