Gordon Johncock

Gordon Johncock

Imię i nazwisko	Gordon Walter Johncock
Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	5 sierpnia 1936 Hastings
Sukcesy
1973: Indianapolis 500 (zwycięzca) 1976: USAC (mistrz) 1982: Indianapolis 500 (zwycięzca)
Multimedia w Wikimedia Commons

Gordon Walter Johncock (ur. 5 sierpnia 1936 w Hastings w stanie Michigan)^[1] – amerykański kierowca wyścigowy.

Dwukrotny zwycięzca Indianapolis 500 (1973, 1982), mistrz USAC (1976).

Życiorys

USAC/CART

W latach 1964–1992 wziął udział w 262 wyścigach zaliczanych do punktacji USAC National Championship oraz CART (od 1979). Wygrał 25, natomiast 20 razy startował z pole position. W 1976 roku zdobył swój jedyny tytuł mistrzowski, wyprzedzając o zaledwie 20 punktów Johnny Rutherforda (według ówczesnych reguł USAC, za zwycięstwo przyznawano 300, 400 lub 1000 punktów; w zależności od dystansu wyścigu).

W najlepszych latach swojej kariery reprezentował barwy zespołu Patrick Racing (1973-1984). W tym okresie startował w samochodach o bardzo charakterystycznym malowaniu koncernu STP, zwykle z numerem „20” (zdjęcie).

Indianapolis 500

Oba zwycięstwa Johncocka w słynnym wyścigu zapisały się w kronikach historii, choć z całkowicie różnych powodów^[2].

Edycja z 1973 roku miała wyjątkowo tragiczny przebieg; już w trakcie treningów zginął Art Pollard, natomiast tuż po starcie wyścigu doszło do zbiorowego karambolu, zainicjowanego przez Salta Walthera, który doznał rozległych poparzeń. Później wyścig dwukrotnie przekładano z powodu opadów deszczu, aż wreszcie dokończono w środę, 30 maja.

Na 58. okrążeniu poważny wypadek w zakręcie numer cztery zaliczył partner Johncocka z zespołu Patrick Racing, Swede Savage, który zmarł w szpitalu miesiąc później. Kolejną ofiarą zmagań był Armando Teran, mechanik zespołu Patrick Racing, potrącony na alei serwisowej przez ciężarówkę straży pożarnej. Sam wyścig ostatecznie zakończył się przedwcześnie po 133. z 200 okrążeń z powodu kolejnych opadów deszczu.

W 1982 roku sytuacja początkowo wyglądała podobnie, w trakcie treningów śmierć poniósł Gordon Smiley, a na starcie wyścigu ponownie doszło do groźnego karambolu, tym razem zainicjowanego przez Kevina Cogana. Jednak w trakcie rywalizacji Johncock stoczył fantastyczny pojedynek z Rickiem Mearsem. W końcowej części wyścigu Mears niwelował stratę do rywala o ponad sekundę na okrążeniu, ale Johncock odparł decydujący atak na ostatnim okrążeniu i wygrał z przewagą 0.160 sekundy^[3][4]. Wówczas była to najmniejsza zwycięska różnica na mecie w historii wyścigu; w 1992 roku wynik ten pobili Al Unser Jr. i Scott Goodyear (0,043 sekundy).

Poza dwoma zwycięstwami, największą szansę na kolejny triumf Johncock miał w 1977 roku, gdy zajmował pozycję lidera, aż do awarii silnika na 16 okrążeń przed metą.

Końcowe lata kariery

W 1983 roku doznał złamania kostki w wypadku podczas Michigan 500, wskutek czego pauzował do końca sezonu. W 1984 roku doznał niemal identycznego urazu podczas treningu przed Indianapolis 500, lecz zdołał wystartować w wyścigu. Ten sezon był jednocześnie jego ostatnim, pełnym cyklem startów. W późniejszych latach występował w pojedynczych wyścigach, wyłącznie na superszybkich owalach w Indianapolis, Pocono oraz Michigan.

Życie prywatne

Dwukrotnie rozwiedziony, ma pięcioro dzieci. Na stałe mieszka w Coldwater w stanie Michigan.^{[potrzebny przypis]}

Wyniki

Indianapolis 500

Rok	Nadwozie	Silnik	Start	Wynik	Uwagi
1965	Watson	Offenhauser	14	5
1966	Gerhardt	Ford	6	4
1967	Gerhardt	Ford	3	12	Wypadek
1968	Gerhardt	Offenhauser	9	27	Wibracje nadwozia
1969	Gerhardt	Offenhauser	5	19	Zawór silnika
1970	Gerhardt	Offenhauser	17	28	Silnik
1971	McLaren	Ford	12	29	Wypadek
1972	McLaren	Offenhauser	26	20	Zawór układu wydechowego
1973	Eagle	Offenhauser	11	1
1974	Eagle	Offenhauser	4	4
1975	Wildcat	DGS	2	31	Zapłon
1976	Wildcat	DGS	2	3
1977	Wildcat	DGS	5	11	Silnik
1978	Wildcat	DGS	6	3
1979	Penske	Cosworth	5	6
1980	Penske	Cosworth	17	4
1981	Wildcat	Cosworth	17	9	Silnik
1982	Wildcat	Cosworth	5	1
1983	Wildcat	Cosworth	10	14	Skrzynia biegów
1985	March	Cosworth			Wycofał się przed kwalifikacjami
1987	March	Buick	18	22	Zawór silnika
1988	Lola	Cosworth			Nie zakwalifikował się
1989	Lola	Buick	23	31	Silnik
1991	Lola	Cosworth	33	6
1992	Lola	Buick	30	29	Silnik

Przypisy

1. Gordon Johncock. ChampCarStats. [dostęp 2017-08-07].
2. Wee Gordy Wins Big (ang.) (dostęp 2009-03-20).
3. picasaweb.google.com Zdjęcie nr 1.
4. Pro.Corbis.Com Zdjęcie nr 2.