Gończy szwajcarski

Gończy szwajcarski
Ilustracja
Gończy szwajcarski
Inne nazwy

Schweizer Laufhund, Swiss Hound

Kraj pochodzenia

Szwajcaria[1]

Wymiary
Wysokość

46-58 cm

Masa

15-20 kg

Klasyfikacja
FCI

Grupa VI, Sekcja 1

Gończy szwajcarskirasa psa, należąca do grupy psów gończych, i posokowców, zaklasyfikowana do sekcji psów gończych. Typ wyżłowaty[2]. Podlega próbom pracy[1].

Rys historyczny

[edytuj | edytuj kod]

Rasa powstała w XVI wieku. Jest spokrewniona z francuskimi gończymi.

Wygląd

[edytuj | edytuj kod]

Głowa z długą, wysklepioną na grzbiecie kufą, mocnymi szczękami, dużym czarnym nosem, z szerokimi nozdrzami, wyraźnym przełomem czołowym i długimi, dość szerokimi uszami, osadzonymi z tyłu głowy. Nogi mocne, przednie proste. Ogon ostro zakończony, lekko wygięty noszony na dół lub poziomo.

Sierść jest albo krótka i gładka, albo z podzszerstkiem zbliżona do szorstkowłosej.

Umaszczenie jest dwukolorowe, z przewagą bieli z żółtopomarańczowymi, pomarańczowymi lub rudymi dużymi łatami, rzadziej mniejszymi plamkami.

Zachowanie i charakter

[edytuj | edytuj kod]

Aktywny i przyjazny.

Użytkowość

[edytuj | edytuj kod]

Świetny tropowiec używany do polowań na drobną zwierzynę. Gdy złapie trop głośno szczeka.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 246.
  2. Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 136.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
  • Bruce Fogle: Wielka encyklopedia : Psy. Warszawa: MUZA SA, 1996. ISBN 83-7079-672-9.
  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
  • Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 68. ISBN 83-7073-122-8.
  • David Alderton "Psy", Wiedza i życie, Warszawa 2006