Mk 153 SMAW – amerykański granatnik przeciwpancerny.
W 1982 roku amerykańska firma McDonell Douglas Astronautics Company zakupiła w Izraelu licencje na granatnik IMI B-300. W tym samym czasie w brytyjskiej firmie Royal Small Arms Factory Enfield zakupiono licencję na karabinek kalibru 9 mm przeznaczony do wstrzeliwania się w cel (stosowany w granatniku LAW 80). Po zintegrowaniu B-300 i karabinka, oraz opracowaniu nowych rodzajów pocisków nowy granatnik przyjęty do uzbrojenia US Marine Corps jako Mk 153 Mod 0. Granatnik jest produkowany przez Talley Defense Systems
Granatnik Mk 153 jest granatnikiem dwuczęściowym, o konstrukcji zbliżonej do francuskiego LRAC F1. Składa się z dwóch głównych elementów. Pierwszym jest krótka, gładkoprzewodowa wyrzutnia z włókna szklanego i żywicy epoksydowej do której przymocowane jest mechanizm odpalający, karabinek, przyrządy celownicze, dwa chwyty pistoletowe, dwójnóg oraz pas nośny. Drugim elementem jest pocisk rakietowy w hermetycznym pojemniku przyłączany do wyrzutni przed strzałem.
Mk 153 jest wyposażony w karabinek służący do wstrzeliwania się w cel, mechaniczne przyrządy celownicze składające się z muszki i szczerbiny, dodatkowo może być wyposażony w celownik optyczny Mk 42 Mod 0 i nocny AN/PVS-4. Po wycelowaniu broni strzelec oddaje strzał z karabinka. Wystrzeliwane z niego pociski (nabój ma oznaczenie Mk 217 Mod 0) mają trajektorię zbliżoną do pocisku rakietowego. Po uzyskaniu trafienia z karabinka odpala się pocisk rakietowy. Pocisk jest odpalany elektrycznie, impuls elektryczny jest wytwarzany przy pomocy induktora.
Z granatnika Mk 153 można odpalić dwa rodzaje pocisków: