Grusza ussuryjska (Pyrus ussuriensis Maxim.) – gatunekrośliny wieloletniej z rodziny różowatych. Pochodzi z północnej Japonii północno-wschodnich (Chin i północnej Korei). W Polsce jest spotykana bardzo rzadko, w ogrodach botanicznych.
Liście są dość duże, jajowate, ostro zakończone, z brzegiem ząbkowanym i szczeciniastym. Latem ciemnozielone lecz jesienią przebarwiają się na czerwonawopurpurowy lub czerwony kolor[3].
Duże o średnicy do 35 mm, lśniąco białe z czarno zakończonymi pręcikami, zamknięte w pąku różowe lub czerwonawe, rozwinięte białe, kwitnie wiosną, stosunkowo długo i obficie.
W kształcie gruszkowate lub kuliste, mają średnicę około 3,5 cm, z kielichem nie odpadającym. Skórka jest zielonożółta z karmazynowym rumieńcem i małymi brązowymi cętkami. Owoce dojrzewają późną jesienią, jadalne choć w smaku są kwaśne i cierpkie, z małą ilością komórek kamiennych.
Roślina ozdobna. W USA stosowana jest jako podkładka zarówno w szkółkarstwie sadowniczym jak i w ozdobnym. Uznawana jest za gatunek gruszy najbardziej odporny na mróz (strefy mrozoodporności 4-9[4]) i zarazę ogniową. Optymalne stanowisko słoneczne lub częściowo słoneczne, gleby piaszczyste lub lekko gliniaste o pH od 5,5 - 7,5[3].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑Ernie Wasson (Chef Consultant): The Complete Encyclopedia of Trees. San Diego: Thunder Bay Press, 2003. ISBN 1-59223-055-5. Brak numerów stron w książce