Scaritinae | |||
Bonelli, 1810 | |||
Okres istnienia: kreda–dziś | |||
Scarites subterraneus z plemienia Scaritini | |||
Stromka podłużna z plemienia stromek | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina |
grzebielniki | ||
Synonimy | |||
|
Grzebielniki[1][2] (Scaritinae) – podrodzina chrząszczy z podrzędu drapieżnych i rodziny biegaczowatych. Ma zasięg kosmopolityczny. Obejmuje około 1900 opisanych gatunków.
Chrząszcze o ciele wydłużonym, rozmaitych rozmiarów, spłaszczonym grzbietobrzusznie do niemal walcowatego[3]. Głowa ma niewyłupiaste oczy o łącznej szerokości mniejszej niż szerokość czoła[4]. Charakterystyczną cechą jest szypułkowate połączenie śródtułowia z przedtułowiem, w widoku grzbietowym przejawiające się obecnością silnego przewężenia między przedpleczem i pokrywami, które to umożliwia im większą zwrotność[3][5]. Tarczka leży przed pokrywami, na wspomnianym przewężeniu. Odnóża przedniej pary są grzebne, o krawędzi zewnętrznej goleni z dwoma ząbkami, a jej krawędzi zewnętrzno-wierzchołkowej wydłużonej w palcowaty ząbek szczytowy[4]. Odwłok ma sześć widocznych sternitów[4].
Budowa larw cechuje się dużą zmiennością[3].
Owady te zwykle pędzą podziemny tryb życia, kopiąc w glebie czy piasku[3].
Podrodzina ma zasięg kosmopolityczny, ale liczniej reprezentowana jest na południowej półkuli[3]. W Polsce stwierdzono 23 gatunki[6] (zobacz: grzebielniki Polski).
Takson ten wprowadzony został w 1810 roku przez Franca Andreę Bonelliego na łamach „Mémoires de l’Academie des Sciences de Turin” pod nazwą Scaritides[7][8]. Obejmuje około 1900 opisanych gatunków[5], zgrupowanych w pięciu plemionach[9][8]:
Podrodzina przypuszczalnie polifiletyczna, wymagająca ponownego zdefiniowania[5][3]. W zapisie kopalnym znana jest od turonu w kredzie, z którego to okresu pochodzą skamieniałości Palaeoaxinidiini[10].