Amphimallon atrum | |||
(Herbst, 1790) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Podplemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
guniak murawowy | ||
Synonimy | |||
|
Guniak murawowy[1] (Amphimallon atrum) – gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych i podrodziny chrabąszczowatych. Zamieszkuje zachodnią Europę.
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1790 roku przez Johanna Friedricha Wilhelma Herbsta pod nazwą Melolontha atrum[2].
Chrząszcz o owalnym, słabo ku tyłowi rozszerzonym w zarysie ciele długości od 12 do 15 mm. Ubarwienie samca jest brunatnoczarne do czarnego, samicy zaś jasnobrązowe do czerwonawobrunatnego, czasem z jaśniejszymi pokrywami[3][1]. Na powierzchni głowy występują: silnie, nierównomierne punktowanie, poprzeczna listewka na czole oraz owłosienie. Czułki buduje dziewięć członów. Przedplecze porośnięte jest jednorodnymi, długimi, odstającymi, zwróconymi ku tyłowi włosami jasnej barwy, u samca nieco dłuższymi niż u samicy. Wełniste owłosienie wyrasta na tarczce. Pokrywy są łyse z wyjątkiem długich szczecinek na krawędziach, punktowane i lekko pomarszczone. Na matowym pygidium występują rozproszone, krótkie, przylegające włoski. Jasnego koloru owłosienie porasta spód ciała. Przednia para odnóży ma golenie z ostrogą wierzchołkową położoną na poziomie wierzchołka drugiego z trzech obecnych na nich zębów[3].
Owad ciepłolubny, zasiedlający otwarte tereny trawiaste[3], najchętniej murawy o wapiennym podłożu[1]. Aktywne osobniki dorosłe spotyka się od czerwca do lipca lub sierpnia[3][1]. Latają przed południem[3]. Żerują na liściach i kwiatach. Pędraki rozwijają się w glebie, żerując na korzeniach[1].
Gatunek palearktyczny, europejski, znany z Portugalii, Hiszpanii, Francji, Belgii, Luksemburga, Niemiec, Szwajcarii, Austrii i Włoch[2].