Gwendolen (z walijskiego gwen czyli biały, sprawiedliwy, błogosławiony i dolen czyli pętla, ogniwo łańcucha, pierścionek, łuk) – żeńskie imię, w powszechnym użyciu dopiero od końca XIX wieku[1]. Innym zapisem tego imienia jest między innymi Gwendolyn.
To standardowa, angielska forma łacińskiego imienia Guendoloena, które zostało po raz pierwszy użyte przez Geoffrey z Monmouth, jako imię legendarnej brytyjskiej królowej w jego dziele Historia Regum Britanniae (ok. 1138). Ponownie użył tego imienia w dziele Vita Merlini (ok. 1150) nadając je postaci żony tytułowego Merlina[2], doradcy Króla Artura. Dr Arthur Hutson sugeruje, że imię Guendoloena powstało z błędnego odczytania starego walijskiego miana Guendoleu[3].
Imię to nie było w powszechnym użyciu aż do XIX wieku. Wersja zapisu Gwendoline była używana w latach 60. XIX wieku. Miano to nosiła na przykład Gwendoline Anson, urodzona ok. 1837, córka Thomasa Ansona. Imię to pojawia się także w powieści Daniel Deronda, opublikowanej ok. 1874–6.