Gymnocalycium spegazzinii

*Gymnocalycium spegazzinii*
	; subsp. cardenasiacum
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	goździkopodobne
Rząd	goździkowce
Rodzina	kaktusowate
Rodzaj	gymnokalycium
Gatunek	Gymnocalycium spegazzinii
	Nazwa systematyczna
	Gymnocalycium spegazzinii Britton & Rose; Cact. 3: 155 1922
Synonimy
	Echinocactus loricatus Speg.; Gymnocalycium horizonthalonium Frič ex Kreuz.; Gymnocalycium loricatum Speg.;
	Echinocactus loricatus Speg.; Gymnocalycium horizonthalonium Frič ex Kreuz.; Gymnocalycium loricatum Speg.;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gymnocalycium spegazzinii Britton & Rose – gatunek rośliny z rodziny kaktusowatych. Rośnie na naturalnych stanowiskach w Ameryce Południowej, Środkowej i południowej części Ameryki Północnej^[5]. W Polsce jest uprawiany jako roślina pokojowa^[6].

Nazewnictwo

Po raz pierwszy gatunek ten pod nazwą Echinocactus loricatus sklasyfikował w 1905 r. Carlos Spegazzini, dyrektor instytutu i muzeum biologicznego w La Placie. Obecnie obowiązującą, uznaną przez The Plant List nazwę nadali mu w 1922 Nathaniel Lord Britton i Joseph Nelson Rose przenosząc go do rodzaju Gymnocalycium i zmieniając na cześć Spegazziniego nazwę gatunkową^[6]. Później botanicy wyróżnili wiele odmian i podgatunków, obecnie jednak według The Plant List uznany jest tylko jeden podgatunek – Gymnocalycium spegazzinii subsp. cardenasianum (F.Ritter) R.Kiesling & Metzing, pozostałe odmiany i podgatunki to synonimy^[3].

Morfologia i ekologia

Łodyga walcowata o średnicy do 14 cm, o kolorze szarozielonym, czasami z brązowym odcieniem. Posiada 10-15 żeber z areolami. Z każdej areoli wyrasta 5-7 cierni, które przylegają do łodygi, lub są nieco skręcone. Kwiaty wyrastają na najmłodszych areolach. Są białe, z różową gardzielą, na zewnętrznej stronie płatków korony mają zieloną smugę. Owoc ma średnicę 1 mm, jest podłużny, zaokrąglony i zawiera brązowoczarne nasiona^[6].

W swoim naturalnym środowisku rośnie na kamienistym podłożu, w górach, na dużych wysokościach, gdzie roślin zielnych jest już niewiele^[6].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-07] (ang.).
↑ ^a ^b ^c The Plant List. [dostęp 2014-11-20].
↑ Gymnocalycium spegazzinii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Discover Life Maps. [dostęp 2014-12-07].
↑ ^a ^b ^c ^d Rudolf Šubík, Libor Kunte: Encyklopedia kaktusów. Warszawa: 2008. ISBN 978-83-258-0031-4.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-07] (ang.).

[TPL-3] The Plant List. [dostęp 2014-11-20].

[iucn-4] Gymnocalycium spegazzinii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[5] Discover Life Maps. [dostęp 2014-12-07].

[subik-6] Rudolf Šubík, Libor Kunte: Encyklopedia kaktusów. Warszawa: 2008. ISBN 978-83-258-0031-4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]