Gyraulus acronicus | |||
(A. Férussac, 1807) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
(bez rangi) | Tectipleura | ||
Nadrząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Gyraulus acronicus | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
brak danych
|
Gyraulus acronicus – gatunek słodkowodnego ślimaka nasadoocznego z rodziny zatoczkowatych (Planorbidae).
Zasięg występowania tego gatunku obejmuje część Europy i Azji. W Europie rozciąga się od południowej Anglii przez Skandynawię i Europę Środkową po Włochy, Albanię, Rumunię i Ukrainę. W Azji obejmuje Syberię[3]. W Polsce jest gatunkiem bardzo rzadko spotykanym, występującym w Wielkopolsce i w północnej części kraju; prawdopodobnie jest reliktem glacjalnym[4][5].
Zasiedla jeziora i stawy, a także wolno płynące rzeki. Czasami spotykany jest w małych zbiornikach. Występuje wśród roślin wodnych na podłożu żwirowym lub kamiennym[5].
Muszla łatwa do pomylenia z muszlami innych gatunków rodzaju Gyraulus, żółtawa do rogowo brązowej, drobno i regularnie prążkowana, bez połysku, z 4–5 wypukłymi skrętami z głębokim szwem. Wymiary muszli 1–1,5 × 5–7 mm[3]. Odróżnienie podobnych gatunków jest możliwe tylko w oparciu o cechy budowy anatomicznej męskich części układu rozrodczego[5].
Biologia tego gatunku jest słabo poznana.
W Europie Środkowej jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem z powodu utraty siedlisk, zanieczyszczenia i eutrofizacji wód oraz niszczenie roślinności oczeretowej w jeziorach[3][5]. W Polsce nie jest objęty ochroną prawną. Jest jednym z najrzadszych i najbardziej zagrożonych wyginięciem zatoczkowatych, wpisanym do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt w kategorii EN (gatunek zagrożony)[4][5].