Mount Joyce w Górach Księcia Alberta (2003) | |
Kontynent | |
---|---|
Najwyższy szczyt |
Mount Brooke (2675 m) |
Długość |
ok. 370 km |
Położenie na mapie Antarktyki | |
76°00′S 161°30′E/-76,000000 161,500000 |
Góry Księcia Alberta[1] (ang. Prince Albert Mountains)[1] – pasmo górskie w Górach Transantarktycznych w Antarktydzie Wschodniej.
Góry zostały nazwane na cześć księcia Alberta (1819–1861), męża brytyjskiej królowej Wiktorii (1819–1901)[2] .
Pasmo górskie w Górach Transantarktycznych w Antarktydzie Wschodniej nad Morzem Rossa we wschodniej części Ziemi Wiktorii[3] , rozciągające się na przestrzeni ok. 370 km wzdłuż Wybrzeża Scotta od Priestley Glacier na południu do Lodowca Ferrara i Deep Freeze Range na północy[4] .
Góry Księcia Alberta zbudowane są ze skał osadowych i krystalicznych[3] . Śnieg i lód pokrywają je do wysokości ok. 2000 m od strony kontynentu[3] – przy lodowcach Mawson Glacier, Harbord Glacier i David Glacier licznie występują nunataki[5].
Encyclopædia Britannica podaje, że najwyższym szczytem jest Mount Brooke (2675 m) na zachód od McMurdo Sound[4][a]. W części północnej leży Mount Mackintosh (2468 m)[4] .
Góry Księcia Alberta zostały odkryte 17 lutego 1841 roku przez Jamesa Clarka Rossa (1800–1862)[2] . Pasmo zostało po raz pierwszy zbadane przez brytyjską wyprawę na początku XX w., a zmapowane przez ekspedycję nowozelandzką i amerykańską w latach 50. i 60. XX w.[4]