HIP 102152

HIP 102152
Ilustracja
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Koziorożec

Rektascensja

20h 41m 54,632s[1]

Deklinacja

-27° 12′ 57,41″[1]

Odległość

250[2] ly

Wielkość obserwowana

9,15m[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

żółty karzeł

Typ widmowy

G3V[1]

Metaliczność [Fe/H]

-0,013 ± 0,004[3]

Wiek

8,2 mld lat[2]

Temperatura

5723 ± 5 K[3]

Alternatywne oznaczenia
2MASS: J20415462-2712574
Katalog Henry’ego Drapera: HD 197027
SAO Star Catalog: SAO 189585
LTT 8184

HIP 102152gwiazda typu żółty karzeł, położona w gwiazdozbiorze Koziorożca, oddalona od Ziemi o około 250 lat świetlnych. Należy do gwiazd o dużym ruchu własnym.

Nazwa i odkrycie

[edytuj | edytuj kod]

Akronim „HIP” oznacza, że gwiazda była obserwowana przez satelitę astrometrycznego Hipparcos, „102152” to numer kolejny gwiazdy w katalogu Hipparcosa.

Charakterystyka fizyczna

[edytuj | edytuj kod]

HIP 102152 jest gwiazdą bardzo podobną do Słońca pod względem masy, temperatury, ciążenia i metaliczności[3]. Jest starsza od Słońca o 3,6 miliarda lat, na podstawie jej obserwacji można wnioskować co do przyszłej ewolucji Słońca[3]. Zawartość litu w tej gwieździe jest niższa niż słoneczna, co potwierdza hipotezę o związku zawartości litu z wiekiem gwiazdy[2][3]. Pierwiastek ten jest niszczony w jednej z reakcji cyklu protonowego, a młodsze gwiazdy, jak 18 Scorpii, zawierają go więcej.

Obserwacje wykluczyły istnienie planet-olbrzymów krążących wokół tej gwiazdy po orbitach o promieniu mniejszym niż dwie jednostki astronomiczne (np. gorących jowiszy), co oznacza, że jeżeli posiada ona układ planetarny, to może on przypominać konfiguracją Układ Słoneczny[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d HIP 102152 w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c Najstarsza bliźniaczka Słońca zidentyfikowana. Europejskie Obserwatorium Południowe, 2013-08-28. [dostęp 2013-08-30]. (pol.).
  3. a b c d e f TalaWanda R. Monroe, Jorge Meléndez et al.. High Precision Abundances of the Old Solar Twin HIP 102152: Insights on Li Depletion From the Oldest Sun. „The Astrophysical Journal”. 774 (2), s. L32, 2013. DOI: 10.1088/2041-8205/774/2/L32. [dostęp 2013-08-30].