Historia | |
Stocznia | |
---|---|
Położenie stępki |
11 marca 1907 |
Wodowanie |
13 sierpnia 1908 |
Royal Navy | |
Wejście do służby |
13 maja 1909 |
Wycofanie ze służby |
20 listopada 1919 |
Los okrętu |
sprzedany |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
287 ton (wynurzony), |
Długość |
43,64 metra |
Zanurzenie |
4,11 metra |
Napęd | |
jeden spalinowy silnik benzynowy 450 KM, jeden silnik elektryczny 150 KM | |
Prędkość |
12 węzłów na powierzchni |
Zasięg |
2800 km przy 7 węzłach |
Uzbrojenie | |
dwie wyrzutnie torpedowe 450 mm | |
Załoga |
16 |
HMS C17 – brytyjski okręt podwodny typu C. Zbudowany w latach 1907–1908 w Chatham Dockyard w Chatham. Okręt został wodowany 13 sierpnia 1908 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 13 maja 1909 roku. Pierwszym dowódcą był F. H. D Byron.
W czasie manewrów na Morzu Północnym w dniu 14 lipca 1909 roku, na południe od Cromer zderzył się z bliźniaczym okrętem podwodnym HMS C16.
W 1914 roku C17 stacjonował w Dover przydzielony do Czwartej Flotylli Okrętów Podwodnych (4th Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Thomasa B. S. McGregor Robertsona[1]. W 1917 roku okręt uległ zatopieniu w czasie kolizji z brytyjskim statkiem HMS Lurcher (1912). C17 został wydobyty i naprawiony.
Okręt został sprzedany w 20 listopada 1919 roku i zezłomowany.