Historia | |
Stocznia | |
---|---|
Położenie stępki |
14 lutego 1908 |
Wodowanie |
20 marca 1909 |
Royal Navy | |
Wejście do służby |
28 maja 1909 |
Wycofanie ze służby |
4 kwietnia 1918 |
Los okrętu |
samozatopienie |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
295 ton (wynurzony), |
Długość |
43,64 metra |
Zanurzenie |
4,11 metra |
Napęd | |
jeden spalinowy silnik benzynowy 450 KM, jeden silnik elektryczny 150 KM | |
Prędkość |
13 węzłów na powierzchni |
Zasięg |
3700 km przy 7 węzłach |
Uzbrojenie | |
dwie wyrzutnie torpedowe 450 mm | |
Załoga |
16 |
HMS C26 – brytyjski okręt podwodny typu C. Zbudowany w latach 1908–1909 w Zakładach Vickers w Barrow-in-Furness. Okręt został wodowany 20 marca 1909 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy.
W 1914 roku C26 stacjonował w Leith przydzielony do Siódmej Flotylli Okrętów Podwodnych (7th Submarine Flotilla) pod dowództwem Colina Cantliea[1]. Po włączeniu się Wielkiej Brytanii do I wojny światowej, jednostka patrolowała akweny Morza Bałtyckiego. Po podpisaniu układu pokojowego pomiędzy Rosją a Cesarstwem Niemieckim, w czasie wojny domowej w Finlandii, siły niemieckie - Ostsee-Division wylądowały w Hanko i w błyskawicznym tempie dotarły do Helsinek. Aby nie oddać okrętu w ręce wroga załoga zatopiła C26 około 1,5 kilometra od latarni morskiej Grohara, u wejścia do portu w Helsinkach[2].
W sierpniu 1953 roku wrak okrętu został wydobyty i zezłomowany w Finlandii.