HMS E1

HMS E1
Ilustracja
HMS E1
Historia
Stocznia

Chatham Dockyard(inne języki), Chatham

Położenie stępki

14 lutego 1911

Wodowanie

9 listopada 1912

 Royal Navy
Wejście do służby

6 maja 1913

Wycofanie ze służby

3 kwietnia 1918

Los okrętu

samozatopienie

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

676 ton (wynurzony),
809 ton (zanurzony)

Długość

54 metry

Zanurzenie

4,7 metra

Napęd
dwa spalinowe silniki disla 1750 KM, dwa silniki elektryczne 600 KM
Prędkość

15 węzłów na powierzchni
9,5 węzłów zanurzony

Zasięg

5600 km przy 10 węzłach

Uzbrojenie
cztery wyrzutnie torpedowe 450 mm
Załoga

30

HMS E1 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1911–1912 w Chatham Dockyard(inne języki), w Chatham. Okręt został wodowany 9 listopada 1912 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 6 maja 1913 roku.

W 1914 roku E1 stacjonował w Harwich przydzielony do Ósmej Flotylli Okrętów Podwodnych (8th Submarine Flotilla) pod dowództwem LCdr. Noel F. Laurence'a[1].

Po podpisaniu układu pokojowego pomiędzy Rosją a Cesarstwem Niemieckim, w czasie wojny domowej w Finlandii, siły niemieckie - Ostsee-Division wylądowały w Hanko i w błyskawicznym tempie dotarły do Helsinek. Aby nie oddać okrętu w ręce wroga, 5 kwietnia 1918 roku, załoga zatopiła E1 u wejścia do portu w Helsingfors Bay w Helsinkach[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]