HMS E18 bliźniaczy do E16 | |
Historia | |
Stocznia | |
---|---|
Położenie stępki |
15 maja 1915 |
Wodowanie |
23 września 1914 |
Royal Navy | |
Wejście do służby |
17 lutego 1915 |
Wycofanie ze służby |
22 sierpnia 1916 |
Los okrętu |
zatonął |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
678 ton (wynurzony), |
Długość |
55 metrów |
Zanurzenie |
4,6 metra |
Napęd | |
dwa spalinowe silniki diesla 1600 KM, dwa silniki elektryczne 840 KM | |
Prędkość |
15,25 węzłów na powierzchni |
Zasięg |
5600 km przy 10 węzłach |
Uzbrojenie | |
pięć wyrzutni torpedowych 450 mm, armata 76 mm | |
Załoga |
30 - 31 |
HMS E16 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1912–1914 w Vickers, Barrow-in-Furness, gdzie okręt został wodowany 23 września 1914 roku. Rozpoczął służbę w Royal Navy 26 lutego 1915 roku. Pierwszym dowódcą został Lt. Talbot.
Po rozpoczęciu służby w Royal Navy okręt został przydzielony do Ósmej Flotylli Okrętów Podwodnych (8th Submarine Flotilla), stacjonującej w Harwich. Od 1914 roku odbywał patrole w rejonie Morza Północnego. 26 lipca 1915 roku okręt E16 zatopił niemiecki kontrtorpedowiec V 188. E16 był pierwszym z okrętów podwodnych klasy E, który zatopił niemiecki okręt podwodny SM U-6 w okolicach Karmøy u wybrzeży Norwegii. Wydarzenie miało miejsce 15 września 1915 roku.
22 sierpnia 1916 roku okręt wpadł na minę w okolicach Heligoland Bight[1]. Zginęła cała załoga wraz z ówczesnym dowódcą Lt. Cdr. Kenneth James Duff-Dunbarem. W 2001 roku wrak E16 został odkryty na głębokości około 45 metrów[2]