HMS E20 bliźniaczy do E38 | |
Typ | |
---|---|
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
grudzień 1914 |
Wodowanie |
13 czerwca 1916 |
Royal Navy | |
Wejście do służby |
10 lipca 1916 |
Wycofanie ze służby |
6 września 1922 |
Los okrętu |
sprzedany |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
673 tony (wynurzony), |
Długość |
55 metrów |
Zanurzenie |
4,6 metra |
Napęd | |
dwa spalinowe silniki diesla 1600 KM, dwa silniki elektryczne 840 KM | |
Prędkość |
15,25 węzła na powierzchni |
Zasięg |
5600 km przy 10 węzłach |
Uzbrojenie | |
pięć wyrzutni torpedowych 450 mm | |
Wyposażenie | |
działo 76 mm | |
Załoga |
31 |
HMS E38 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1914–1916 w Fairfield Shipbuilding and Engineering Company, Govan. Okręt został wodowany 13 czerwca 1916 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 10 lipca 1916 roku. Pierwszym dowódcą został Lt. Cdr. John de B. Jessop[a].
W 1916 roku należał do Dziewiątej Flotylli Okrętów Podwodnych (9th Submarine Flotilla) stacjonującej w Harwich[1].
19 października 1916 roku uszkodził torpedą lekki krążownik SMS „München”, wycofany na skutek tego z czynnej służby do końca wojny[2].
6 września 1922 roku okręt został sprzedany firmie Ellis & Co w Newport[3].