HMS E20 bliźniaczy do E43 | |
Typ | |
---|---|
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
22 grudnia 1914 |
Wodowanie |
11 listopada 1915 |
Royal Navy | |
Wejście do służby |
29 lutego 1916 |
Wycofanie ze służby |
3 stycznia 1921 |
Los okrętu |
sprzedany, zatonął 25 listopada 1922 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
673 tony (wynurzony), |
Długość |
55 metrów |
Zanurzenie |
4,6 metra |
Napęd | |
dwa spalinowe silniki diesla 1600 KM, dwa silniki elektryczne 840 KM | |
Prędkość |
15,25 węzła na powierzchni |
Zasięg |
5600 km przy 10 węzłach |
Uzbrojenie | |
pięć wyrzutni torpedowych 450 mm | |
Wyposażenie | |
działo 76 mm | |
Załoga |
31 |
HMS E43 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1914–1915 w Swan Hunter, Wallsend. Okręt został wodowany 11 listopada 1915 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 29 lutego 1916 roku. Pierwszym dowódcą został Lt. Cdr. Vincent M. Cooper.
W 1916 roku należał do Dziewiątej Flotylli Okrętów Podwodnych (9th Submarine Flotilla) stacjonującej w Harwich[1].
19 stycznia 1917 roku w czasie patrolu na Morze Północne w okolicach Harwich HMS E43 zderzył się z okrętem HMS E36. Nikt z załogi E36 nie ocalał.
3 stycznia 1921 roku okręt został sprzedany firmie South Wales Salvage Co. 25 listopada 1921 roku w czasie holowania okręt zerwał się z holu i zatonął w okolicach St. Agnes Head w Kornwalii[2].