HMS E42 bliźniaczy do E49 | |
Typ | |
---|---|
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
15 lutego 1915 |
Wodowanie |
18 września 1916 |
Royal Navy | |
Wejście do służby |
14 grudnia 1916 |
Wycofanie ze służby |
12 marca 1917 |
Los okrętu |
zatopiony |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
673 tony (wynurzony), |
Długość |
55 metrów |
Zanurzenie |
4,6 metra |
Napęd | |
dwa spalinowe silniki diesla 1600 KM, dwa silniki elektryczne 840 KM | |
Prędkość |
15,25 węzłów na powierzchni |
Zasięg |
5600 km przy 10 węzłach |
Uzbrojenie | |
pięć wyrzutni torpedowych 450 mm | |
Wyposażenie | |
działko 76 mm | |
Załoga |
31 |
HMS E49 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1915–1916. Został zbudowany w Swan Hunter, Wallsend. Okręt wodowano 18 września 1916 roku, rozpoczął służbę w Royal Navy 14 grudnia 1916 roku. Pierwszym dowódcą został Lt. B. A. Beal.
12 marca 1917 roku okręt wszedł w pole minowe postawione 2 dni wcześniej w okolicach Szetlandów prawdopodobnie przez niemiecki okręt podwodny SM UC-76[1]. Nikt z załogi nie ocalał.