HMS E7

HMS E7
	; HMS E7
	Historia
Stocznia	Chatham Dockyard(inne języki), Chatham
Położenie stępki	30 marca 1912
Wodowanie	2 października 1913
	Royal Navy
Wejście do służby	16 marca 1914
Wycofanie ze służby	4 września 1915
Los okrętu	zatopiony Dardanele
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	676 ton (wynurzony),; 809 ton (zanurzony)
Długość	54 metry
Zanurzenie	4,7 metra
	Napęd
	dwa spalinowe silniki diesla 1750 KM, dwa silniki elektryczne 600 KM
Prędkość	15 węzłów na powierzchni; 9,5 węzłów zanurzony
Zasięg	5600 km przy 10 węzłach
	Uzbrojenie
	cztery wyrzutnie torpedowe 450 mm
Załoga	30

HMS E7 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1912–1913 w Chatham Dockyard(inne języki), Chatham kosztem 105 700 funtów. Okręt został wodowany 2 października 1913 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 16 marca 1914.

W 1914 roku E7 stacjonował w Harwich przydzielony do Ósmej Flotylli Okrętów Podwodnych (8th Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Cdr. Ferdinanda E. B. Feilmanna^[1].

28 sierpnia 1914 roku okręt brał udział w pierwszej bitwie koło Helgolandu.

W 1915 roku został skierowany na Morze Marmara, aby uczestniczyć w operacjach w Cieśninie Dardanelskiej pod dowództwem Lt. Cdr. A.D. Cochrane'a. W czasie 24 dniowego patrolu zatopił ponad 13 statków i łodzi.

4 września 1915 roku w okolicach Çanakkale okręt E7 zaplątał się w sieci przeciw łodziom podwodnym. Pomimo detonacji kilku min okręt nie został uszkodzony. Wówczas dowódca niemieckiego okrętu podwodnego SM UB-14, Heino von Heimburg^[2], czekającej w porcie na naprawę, wraz z jednym z marynarzy, podpłynął łódką wiosłową w miejsce uwięzienia E7. Za pomocą obciążonej liki wykrył miejsce zanurzenia E7 i rzucił turecką minę. Po eksplozji w pobliżu okrętu, jego kapitan, nakazał wynurzenie, poddanie okrętu i jego zatopienie^[3]. Wszyscy członkowie załogi dostali się do niewoli.

Przypisy

↑ The Disposition of RN Submarines at the Outbreak of War, 4 August 1914.
↑ Heino von Heimburg (24 października 1889 – październik 1945), pierwszy dowódca SM UB-14, następnie dowódca SM UB-15, SM UC-22, SM UB-68 oraz SM U-35. Pod jego dowództwem wymienione powyżej okręty zatopiły 20 statków o łącznej wyporności 44 892 BRT, trzy okręty wojenne (10777 BRT) oraz osiem uszkodziły (49699 BRT). 11 sierpnia 1917 roku został odznaczony Pour le Mérite. – Uboat.net WWI U-boat commanders.
↑ Patrz Innes McCartney, British Submarines of World War I, s. 25.

Bibliografia

Robert Hutchinson: Jane’s Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 44. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).
Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.).
SUBMARINES: CHATHAM BUILT – HM Submarine E7

Linki zewnętrzne

Okręty podwodne typu E. battleships-cruisers.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. na stronie internetowej Battlecruisers.co.uk
HMS E7, Submarines Association, Barrow-in-Furness Branch
E Class Coastal Submarine. [dostęp 2015-12-20]. (ang.).

[1] The Disposition of RN Submarines at the Outbreak of War, 4 August 1914.

[2] Heino von Heimburg (24 października 1889 – październik 1945), pierwszy dowódca SM UB-14, następnie dowódca SM UB-15, SM UC-22, SM UB-68 oraz SM U-35. Pod jego dowództwem wymienione powyżej okręty zatopiły 20 statków o łącznej wyporności 44 892 BRT, trzy okręty wojenne (10777 BRT) oraz osiem uszkodziły (49699 BRT). 11 sierpnia 1917 roku został odznaczony Pour le Mérite. – Uboat.net WWI U-boat commanders.

[3] Patrz Innes McCartney, British Submarines of World War I, s. 25.

[1]

[2]

[3]