HMS E8
 HMS E8 w lecie 1916 | |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki |
30 marca 1912 |
| Wodowanie |
30 października 1913 |
 Royal Navy
| |
| Wejście do służby |
18 czerwca 1914 |
| Wycofanie ze służby |
4 kwietnia 1918 |
| Los okrętu |
samozatopienie |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
54 metry |
| Zanurzenie |
4,7 metra |
| Napęd | |
| 2 silniki Diesla 1750 KM 2 silniki elektryczne 600 KM | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
5600 km przy 10 węzłach |
| Wyrzutnie torpedowe |
4 x 450 mm |
| Załoga |
30 |
HMS E8 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1912–1913 w Chatham Dockyard w Chatham. Okręt został wodowany 30 października 1913 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 18 czerwca 1914 roku.
W 1914 roku E8 stacjonował w Harwich przydzielony do Ósmej Flotylli Okrętów Podwodnych (8th Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Cdr. Francisa H.H. Goodharta[1].
28 sierpnia 1914 roku okręt brał udział w pierwszej bitwie koło Helgolandu.
Po włączeniu się Wielkiej Brytanii do I wojny światowej, jednostka w lecie 1915 roku przedarła się na Morze Bałtyckie. Okręt doszedł do portu z poważnymi uszkodzeniami, z jedną działającą śrubą napędową. Uszkodzenia nastąpiły gdy okręt opadł na dno w celu przeczekania zmasowanych poszukiwań przez niemieckie okręty[2]. Między 18 i 24 października 1915 roku okręt znajdował się w okolicach Lipawy, gdzie 23 października zaskoczył i trafił jedną torpedą niemiecki 9050-tonowy krążownik pancerny SMS „Prinz Adalbert”. Pojedyncza torpeda wystrzelona została z odległości 1190 metrów – jej eksplozja spowodowała wybuch okrętu pancernego[3]. Z 550 osób załogi ocalało jedynie 3 marynarzy. Okazało się to największym sukcesem jakiegokolwiek okrętu podwodnego na Bałtyku podczas tej wojny[3]. W rezultacie jego dowódca F. Goodhart został odznaczony osobiście przez cara Mikołaja II Krzyżem Świętego Jerzego. Na okręcie służyli i szkolili się rosyjscy oficerowie i marynarze, m. in Aksiel Berg, późniejszy admirał radzieckiej Marynarki Wojennej[4].
W końcu 1916 roku F. Goodhart został zastąpiony przez Lt. Thomasa Kerra, wcześniej dowódcę HMS B5.
Po podpisaniu układu pokojowego pomiędzy Rosją a Cesarstwem Niemieckim, w czasie wojny domowej w Finlandii, siły niemieckie - Ostsee-Division wylądowały w Hanko i w błyskawicznym tempie dotarły do Helsinek. Stacjonujące w obrębie Zatoki Fińskiej brytyjskie okręty podwodne zostały odcięte od możliwości wyjścia z zatoki. Aby nie oddać okrętu w ręce wroga załoga zatopiła E8 około 1,5 mili od latarni morskiej Grohara, u wejścia do portu w Helsinkach[5][a].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ The Disposition of RN Submarines at the Outbreak of War, 4 August 1914
- ↑ Innes McCartney: British Submarines of World War I, s. 25.
- ↑ a b Norman Polmar: Submarines Of The Russian, s. 45.
- ↑ HMS/m E8: Crew List, 1914 - 1918
- ↑ THE HMS E7, Submarines Association, Barrow-in-Furness Branch
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Robert Hutchinson: Jane’s Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 44. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).
- Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.).
- Norman Polmar: Submarines Of The Russian and Soviet Navies, 1718-1990. Jurrien Noot. Wyd. I. Annapolis: Naval Institute Press, 1990. ISBN 0-87021-570-1.
- SUBMARINES: CHATHAM BUILT - HM Submarine E8
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Okręty podwodne typu E. battleships-cruisers.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. na stronie internetowej Battlecruisers.co.uk
- HMS E8, Submarines Association, Barrow-in-Furness Branch
- E Class Coastal Submarine. [dostęp 2015-12-20]. (ang.).