HMS Gifford

HMS Gifford (P3111)

Jednostka bliźniacza „Gifforda” – „Droxford”
Klasa	okręt patrolowy
Typ	Ford(inne języki)
Historia
Stocznia	Scarr(inne języki), Hessle
Wodowanie	30 czerwca 1954
Royal Navy
Nazwa	HMS „Gifford”
Wejście do służby	1954
Nigeryjska Marynarka Wojenna
Nazwa	„Bonny”
Wejście do służby	1968
Wycofanie ze służby	1983
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 120 ton pełna: 160 t
Długość	35,7 metra całkowita 33,5 m między pionami
Szerokość	6,1 m
Zanurzenie	1,5 m
Napęd
3 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 1200 KM 3 śruby
Prędkość	18 węzłów
Sensory
radar Typ 978 sonar Typ 144
Uzbrojenie
1 działko plot. kal. 40 mm 2 mbg, 2 zrzutnie bg
Załoga	19

HMS Gifford (P3111) – brytyjski okręt patrolowy z okresu zimnej wojny, jedna z dwudziestu jednostek typu Ford(inne języki). Okręt został zwodowany 30 czerwca 1954 roku w stoczni Scarr(inne języki) w Hessle i w tym samym roku rozpoczął służbę w Royal Navy. W 1968 roku jednostka została zakupiona przez Nigerię i pod nazwą „Bonny” weszła w skład Marynarki Wojennej tego państwa. Okręt został skreślony z listy floty w 1983 roku.

Projekt i budowa

Okręty patrolowe typu Ford(inne języki) zostały zaprojektowane przez W.J. Holta w celu zastąpienia używanych podczas II wojny światowej niewielkich patrolowców typu HDML(inne języki)^[1]. Jednostki planowano wyposażyć w jednolufową wersję miotacza Squid, jednak broń ta ostatecznie nie powstała i na pokładzie umieszczono tradycyjne miotacze i zrzutnie bomb głębinowych^[1]. Okręty miały charakterystyczny wygląd dzięki umieszczonym obok siebie dwóm kominom^[1].

HMS^[a] „Gifford” zamówiony został 11 maja 1951 roku w stoczni Scarr(inne języki) w Hessle^[1][2]. Okręt został zwodowany 30 czerwca 1954 roku^[1][3] i w tym samym roku przyjęty do służby w Royal Navy^[1]. Jednostka otrzymała numer taktyczny P3111^[1][2].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był dużym, przybrzeżnym patrolowcem, przeznaczonym do zwalczania okrętów podwodnych^[1][2]. Długość całkowita wynosiła 35,7 metra (33,5 m między pionami), szerokość 6,1 metra i zanurzenie 1,5 metra^[1][2]. Wyporność standardowa wynosiła 120 ton, a pełna 160 ton^[1][2]. Okręt napędzany był przez trzy silniki wysokoprężne: dwa 12-cylindrowe Davey-Paxman o łącznej mocy 1100 koni mechanicznych (KM), napędzające zewnętrzne śruby oraz silnik marszowy Foden o mocy 100 KM, poruszający środkową śrubą^[1][2]. Maksymalna prędkość okrętu wynosiła 18 węzłów, a ekonomiczna (marszowa) 8 węzłów^[1][2]. Okręt zabierał 23 tony paliwa^[1][4].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z pojedynczego działka Bofors kal. 40 mm Mark 7 L/60^[1][2]. Broń ZOP stanowiły dwa miotacze i dwie zrzutnie bomb głębinowych^[1][2]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało sonar Typ 144 oraz radar Typ 978^[1].

Załoga okrętu składała się z 19 oficerów, podoficerów i marynarzy^[1].

Służba

Po 14 latach służby w Royal Navy, w 1968 roku jednostka została zakupiona przez Nigerię (wraz z bliźniaczymi HMS „Dubford” i „Bryansford”)^[4][5]. Okręt pozbawiono sonaru oraz zdemontowano miotacze i zrzutnie bomb głębinowych, w zamian instalując dwa pojedyncze działka automatyczne Oerlikon kal. 20 mm Mark 7 L/70^[4]. W 1968 roku jednostka pod nazwą „Bonny” została przyjęta w skład Marynarki Wojennej Nigerii^[3][4]. Okręt oznaczony był numerem taktycznym P04^[4][6]. Podczas służby pod nigeryjską banderą załoga jednostki liczyła 26 osób^[4][5]. Okręt został skreślony listy floty w 1983 roku^[3][4].

Uwagi

1. HMS – His/Her Majesty’s Ship – Okręt Jego/Jej Królewskiej Mości.

Przypisy

1. Ivan Gogin: "FORD" seaward defense boats (SHALFORD) (1953 - 1957). Navypedia. [dostęp 2017-05-20]. (ang.).
2. Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: 1996, s. 536.
3. J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy: The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy. London: 2006, s. 141.
4. Ivan Gogin: BENIN seaward defence boats (1961, 1953-1957/1966-1969). Navypedia. [dostęp 2017-05-20]. (ang.).
5. John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1974-75. New York: Franklin Watts, 1974, s. 243.
6. Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: 1996, s. 289.

Bibliografia

• J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy: The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy. London: Chatham Publishing, 2006. ISBN 978-1-86176-281-8. (ang.). Brak numerów stron w książce
• Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.). Brak numerów stron w książce
• Ivan Gogin: BENIN seaward defence boats (1961, 1953-1957/1966-1969). Navypedia. [dostęp 2017-05-20]. (ang.).
• Ivan Gogin: "FORD" seaward defense boats (SHALFORD) (1953 - 1957). Navypedia. [dostęp 2017-05-20]. (ang.).
• John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1974-75. New York: Franklin Watts, 1974. ISBN 0-531-02743-0. (ang.). Brak numerów stron w książce