![]() HMS H4 w Brindisi w 1916 roku | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Wodowanie |
11 stycznia 1915 |
![]() | |
Wejście do służby |
5 czerwca 1915 |
Wycofanie ze służby |
30 listopada 1921 |
Los okrętu |
złomowany |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
369 t (nawodna), |
Długość |
45,8 m |
Zanurzenie |
4,67 m |
Napęd | |
silnik spalinowy diesel 480 KM, dwa silniki elektryczne po 620 KM | |
Prędkość |
11,5 węzła na powierzchni |
Zasięg |
1300 mil przy 10 węzłach |
Wyrzutnie torpedowe |
4 wt kal. 450 mm (6 torped) |
Załoga |
22 |
HMS H4 – brytyjski okręt podwodny typu H. Zbudowany w latach 1914–1915 w Canadian Vickers w Montrealu, gdzie okręt został wodowany 11 stycznia 1915 roku. Rozpoczął służbę w Royal Navy 3 czerwca 1915 roku. Pierwszym dowódcą został Lt. H.E. Smyth.
Razem z H1, H2 i H3 przepłynął Atlantyk z St. John’s (Nowa Fundlandia) do Gibraltaru, pod eskortą krążownika pomocniczego HMS „Calgarian”. Następnie wpłynął na Morze Śródziemne.
W 1916 roku był w składzie Adriatyckiej Flotylli Okrętów Podwodnych stacjonującej w Brindisi oraz Wenecji, pod dowództwem Lt. Henry'ego E. Smytha[1].
23 maja 1918 roku H4 zatopił niemiecki okręt podwodny SM UB-52[2].
30 listopada 1921 roku okręt został sprzedany firmie Agius Bros z Malty i następnie złomowany[3].