HMS H4, bliźniacza jednostka HMS H5 | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia |
Canadian Vickers , Montreal |
Położenie stępki |
11 stycznia 1915 |
Wodowanie |
1 kwietnia 1915 |
Royal Navy | |
Wejście do służby |
czerwiec 1915 |
Wycofanie ze służby |
3 marca 1918 |
Los okrętu |
zatopiony |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
369 t (nawodna), |
Długość |
45,8 m |
Zanurzenie |
4,67 m |
Napęd | |
silnik spalinowy diesel 480 KM, dwa silniki elektryczne po 620 KM | |
Prędkość |
11,5 węzła na powierzchni |
Zasięg |
1300 mil przy 10 węzłach |
Wyrzutnie torpedowe |
4 wt kal. 450 mm (6 torped) |
Załoga |
22 |
HMS H5 – brytyjski okręt podwodny typu H. Zbudowany w roku 1915 w Canadian Vickers w Montrealu, gdzie okręt został wodowany 1 kwietnia 1915 roku. Rozpoczął służbę w Royal Navy w czerwcu 1915 roku. Pierwszym dowódcą został Lt. C.H. Varley.
W 1916 roku był w składzie Ósmej Flotylli Okrętów Podwodnych stacjonującej w Yarmouth, pod dowództwem Lt. Cromwella H. Varleya[1].
14 lipca 1916 roku HMS H5 zauważył SM U-51 w ujściu rzeki Ems, w czasie wychodzenia na kolejny patrol. Okręt przeprowadził celny atak torpedowy, w wyniku którego U-Boot zatonął. Zginęło 34 członków załogi, a czterech przeżyło.
2 marca 1918 roku okręt został pomylony z niemieckim okrętem podwodnym i staranowany na Morzu Irlandzkim przez brytyjski statek „Ruthergle”[2]. Nikt z załogi H5 nie przeżył.