HMS Leopard (1790)
 HMS „Leopard” oddaje salwę w kierunku USS „Chesapeake” | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ |
Portland |
| Historia | |
| Stocznia |
Portsmouth Dockyard (1775) |
| Początek budowy |
styczeń 1776 (Portsmouth) |
| Wodowanie |
24 kwietnia 1790 |
 Royal Navy
| |
| Nazwa |
HMS „Leopard” |
| Wejście do służby |
26 maja 1790 |
| Wycofanie ze służby |
28 czerwca 1814 |
| Los okrętu |
rozbity po wejściu na mieliznę |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
1055 ton |
| Długość |
44,6 m |
| Szerokość |
12,4 m |
| Uzbrojenie | |
| górny pokład: 22 działa 12-funtowe dolny pokład: 22 działa 24-funtowe nadbudówka: 4 działa 6-funtowe forkasztel: 2 działa 6-funtowe | |
| Załoga |
350 ludzi |
HMS „Leopard” – 50-działowy okręt liniowy 4 rangi typu Portland należący do Royal Navy. Służył podczas wojen rewolucji francuskiej, wojen napoleońskich oraz wojny brytyjsko-amerykańskiej.
Budowa
[edytuj | edytuj kod]Okręt został zamówiony 16 października 1775 roku, ochrzczony 13 listopada, zaś stępkę położono w Portsmouth Dockyard w styczniu 1776 roku[1]. Konstrukcja zaczęła się dopiero 10 lat później, po ponownym zamówieniu złożonym w maju 1785 roku, w stoczni w Sheerness. Nadzorem nad pracami zajmował się do grudnia 1785 roku mistrz szkutnicki Martin Ware, następnie do marca 1786 John Nelson, po którym funkcję tę przejął William Rule[1]. „Leopard” został wodowany 24 kwietnia 1790 roku, w pełni wyposażony do 26 maja, zaś do służby wszedł w czerwcu; pierwszym dowódcą został komandor John Blankett[1].
Służba
[edytuj | edytuj kod]Ponieważ jednostka brała udział w kampanii egipskiej (od 8 marca do 8 września 1801 roku) jej oficerowie i załoga kwalifikowali się do odznaczenia Medalem Służby Ogólnej Morskiej z klamrą „Egipt”.
Incydent „Chesapeake”-„Leopard”
[edytuj | edytuj kod]
W początkach 1807 roku grupa brytyjskich marynarzy, z których część urodziła się w Ameryce, zdezerterowała ze swoich statków blokujących francuskie jednostki w Zatoce Chesapeake dołączając do załogi USS „Chesapeake”. Starając się odzyskać zbiegów komandor Salusbury Pryce Humphreys, dowodzący wówczas „Leopardem”, wezwał „Chesapeake” do możliwości przeszukania ładowni. Komodor James Barron odmówił, w efekcie czego brytyjski okręt otworzył ogień. Jednostka amerykańska, nieprzygotowana do bitwy, poddała się, zaś Humphreys wysłał na jej pokład grupę abordażową, celem znalezienia zbiegów. Grupa pojmała i wyprowadziła czterech ludzi – trzech Amerykanów i jednego Brytyjczyka – których następnie przewieziono do Halifaxu; Jenkin Ratford, jedyny Brytyjczyk, został skazany i powieszony. Amerykanów skazano na 500 batów, jednak później wyrok złagodzono.
Incydent wywołał spore reperkusje polityczne i przyczynił się do wybuchu późniejszej wojny[2].
Los
[edytuj | edytuj kod]W 1812 roku „Leoparda” pozbawiono uzbrojenia i zamieniono na transportowiec wojskowy. 28 czerwca 1814 roku płynący z Wielkiej Brytanii do Quebecu i wiozący kontyngent 475 Królewskich Szkotów okręt wpadł na mieliznę u brzegu Anticosti w warunkach gęstej mgły. Choć jednostka została zniszczona wszystkim udało się przeżyć.
„Leopard”' w literaturze popularnej
[edytuj | edytuj kod]W powieści Patricka O’Briana „Zapomniana wyspa” należącej do cyklu o przygodach Jacka Aubreya i Stephena Maturina Jack Aubrey dowodzi „Leopardem” na trasie pomiędzy Adriatykiem, a Oceanem Indyjskim; w trakcie rejsu „Leopard” zatapia fikcyjny holenderski okręt liniowy „Waakzaamheid” i zderza się z górą lodową[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Winfield: British Warships in the Age of Sail. s. 107. (ang.).
- ↑ The Chesapeake / Leopard Affair of 1807. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-15)].
- ↑ The Letter of Marque, O’Brian, Patrick (1988)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rif Winfield: British Warships in the Age of Sail 1793–1817: Design, Construction, Careers and Fates. Seaforth, 2007. ISBN 1-86176-246-1. (ang.).
- Rif Winfield: The 50-Gun Ship: A Complete History (3. edycja). Mercury Books, 2005. ISBN 1-84560-009-6. (ang.).